Περί Ψυχής και Κόσμου έμμετρος μυθικος λόγος

 Φίλοι μου αναγνώστες σας παρουσιάζω μια έμμετρη αφήγηση στην οποία θέλησα να συμπυκνώσω μέσα σε λίγους στίχους την ομορφιά του Νοητού Κόσμου, πώς λαμβάνει χώρα στο Γίγνεσθαι, το ταξίδι της ψυχής και όλα αυτά μέσα από μύθους, τους οποίους ο αναγνώστης καλείται να αποσυμβολίσει.

Καλή σας ανάγνωση!

Αρχή γενέσεως Κόσμου, σύμφωνα με την ροή,

Δύο πελώρια φίδια, φαίνονται να έχουν τυλιχτεί.

Στις ουρές τους φίδια, προς τα πάνω έπαιρναν ανθρώπινη μορφή,

Ήταν ο αγέραστός Χρόνος και η Ανάγκη που σε όλα κυριαρχεί.

Από την συνουσία τους γεννήθηκε το Χάος, η Νύχτα και ο Αιθήρ.

Ύστερα, φωτεινές πυκνές φολίδες πήραν ωοειδή μορφή.

Σπάει το αυγό και να! Ο Πρωτόγονος Φάνης έχει κιόλας γεννηθεί.

Κεφαλές Κριού, Ταύρου, Λιονταριού και Φιδιού μαζί

Στο νεανικό ανδρόγυνο σώμα του έχουν σκορπιστεί,

Με τη Νύχτα ζευγαρώνοντας έκανε τον Ουρανό και την Γη

Όπου από εκείνους ο Κρόνος και άλλα παιδιά έχουν γεννηθεί

Κι ένας νέος κύκλος ζωής έχει πραγματοποιηθεί. 1

Έρχεται στην ζωή ο Ζευς, από τον Κρόνο και την Ρέα

Μεγαλωμένος σε σπηλιά, με τους Κουρήτες για παρέα.

Κυνηγημένος απ’ τον πατέρα του τον Κρόνο,

Διότι ένας απ’ τους δυο πρέπει να επικρατήσει μόνο.

Μέθυσαν λοιπόν τον Κρόνο, με της Νύχτας την συμβουλή.

Ύστερα κατάπιε ό, τι άλλο έως τότε είχε γεννηθεί.

Δέντρα, ποτάμια, άστρα, όλα στην κοιλιά του είχαν βρεθεί,

Ξαναβγήκαν στο Φως, αλλά τώρα διαφορετικά από πριν.

Μια χρυσή αλυσίδα ενώνει κάθε σώμα και κάθε μορφή. 2

Ο Ζευς είναι τώρα πρώτος αυτός Δημιουργός,

 Όλο το Σύμπαν διαπερνά και είναι από όλους ο πιο ισχυρός.

Σε μάχη με τους Τιτάνες κάποτε, ως ισχυρός

Τους έριξε στα Τάρταρα, μακριά από Ήλιου φως.

Σαν το Αργυρό το Γένος, αλυσοδεμένοι περιμένουν

Το τέλος της βασιλείας του Διός να έλθει, για ν’ ανέβουν.

Έτσι και της ψυχής μας τα κατώτερα στοιχεία

Δεν πεθαίνουν, περιμένουν κι ανεβαίνουν μ’ ευκολία

Όταν η δικαιοσύνη του Διός δεν είναι ισχυρή

Και το Λογιστικό κομμάτι της ψυχής μας δεν μπορεί να κρατεί.

Στην ψυχή μα και στην ύλη, για να υπάρχει ισορροπία

Πρέπει στα ζεύγη των Θεών να υπάρχει η Αρμονία,

Της Αφροδίτης και του Άρεως κόρη μοιραία

Γιατί εκ των αντιθέτων έρχονται όλα τα σπουδαία.

Ο Ζευς χωρίς την Ήρα δεν μπορεί να δημιουργήσει

Διότι εκείνη είναι το μέσον, στην χρυσή τομή να προχωρήσει.

Μα και η Εστία χωρίς τον Ερμή δεν μπορεί να λειτουργήσει,

Διότι μήτρα χωρίς σπόρο, αδυνατεί ζωή να γεννήσει.

Η Δήμητρα και ο Ποσειδών αλληλοσυμπληρώνονται

Σαν τα στοιχεία που διαρκώς χωρίζουν και ενώνονται.

Μα η Δήμητρα και με τον Δία ζευγαρώνει

Και φέρνει στην ζωή την κόρη της την Περσεφόνη.

Την ζήλεψε ο Πλούτων και την άρπαξε στον Άδη

Και τραβάει μαρτύρια σαν της σάρκας, στο σκοτάδι.

Την ξεγελάει με ρόδο, στην μητέρα της σαν ανεβαίνει

Κι αναγκάζεται εις αεί ν’ ανεβοκατεβαίνει.

Ο Ζευς διασπά και ζευγαρώνει,

Διαχωρίζει και ενώνει,

Δεν έχει τέλος, μέση, ούτε αρχή,

Βρίσκεται πάντα πίσω από κάθε μορφή.

Σαν την Μονάδα που εκδηλώνεται ως χρυσή τομή στην Δημιουργία, 3

Σαν την Θέτιδα, που με τον Πόρο και το Τέκμωρ γράφουν ιστορία. 4

Με την βοήθεια της Μήτιδος που είχε καταπιεί

Μεταμορφώθηκε σε Ταύρο, με την Ευρώπη για να βρεθεί

Και σε κυνηγημένο Κύκνο, στην αγκαλιά της Νεμέσεως για να κρυφτεί,

Η οποία, σαν την Θέτιδα που την ποθούσε ο Πηλεύς,

Για να τον αποφύγει άλλαζε συνεχώς μορφές. 5

Από την ένωσή τους προέκυψε η Ελένη,

Η πιο όμορφη Κόρη Θεού, στον Κόσμο ξακουσμένη.

Από τον Πάρη εκλάπη στην Τροία για να βρεθεί

Όμως στην Αίγυπτο τράβηξε και είδωλό της έστειλαν εκεί.

Αχαιοί ξεκίνησαν την Τροία να πορθήσουν

Μη γνωρίζοντας πως απλό είδωλο ζητούσαν να κατακτήσουν.

Μαζί και οι Τρώες ζούσαν σε μια πλάνη

Γιατί η Ελένη η αληθινή στην Τροία δεν εφάνη. 6

Διότι η λαμπερή ομορφιά του Νου και της Αλήθειας

Δεν βρίσκεται στα αισθητά φαινόμενα της Νύχτας,

Στο Νοητό τον Κόσμο έχει το βασίλειό της

Κι αν  έχεις βίο συνετό, θα λάμψει εμπρός σου το Φώς της.

Σκοπός της κάθε μιας ψυχής ίσως να είναι

Σαν μπει στο σκότος, να ζητά να βρει το Φως.

Σαν τον Ιάσωνα με τους άλλους Αργοναύτες

Που ξεκινήσαν για Κολχίδα ολοταχώς.

Στον δρόμο τους συνάντησαν παγίδες

Μα σαν συνάντησαν τον Αιήτη, ήταν σαν Ήλιος λαμπερός. 7

Και ο Οδυσσέας για να πάει στην Ιθάκη

Να συναντήσει την Αλήθεια την δική του

Πέρασε βάσανα, έπεσε σε πλάνη

Μέχρι να βρει τον δρόμο για την λύτρωσή του.

Στο Χρυσό Γένος είθε όλοι να περάσουμε

Τις δυστυχίες του κορμιού, για πάντα να ξεχάσουμε. 

Αρετή

1. Ορφικά αποσπάσματα 82 (Kern)

2. Ρομπέρτο Καλάσσο: Οι γάμοι του Κάδμου και της Αρμονίας, σελ 228

3. Πυθαγόρας, Ιπ. Δάκογλου 

4. Αλκμάν

5. Κύπρια Έπη, αποσπάσματα 3,5,6,10

6. Ευριπίδης "Ελένη" στίχοι 31-46, 570-588, 702-708

7. Αργοναυτικά Ορφέως, στίχοι 816-823