Το ταξίδι της ψυχής - Έμμετρος λόγος

Σας παρουσιάζω ένα ποίημα μου που δείχνει το ταξίδι μιας ψυχής μέσα από μύθους που καλείστε να αποσυμβολίσετε.. Καλή σας ανάγνωση! 

Υ.Γ. Όταν το έγραφα, είχα στον νου μου την μουσική απ' τα "Μαλαματένια λόγια", ταιριάζει πολύ. :)

Κατέβηκα ξανά σ’ αυτόν τον κόσμο,

Το πεπρωμένο ψάχνοντας να βρω

Από το στόμιο πάλι να περάσω,

Από στενό ποτάμι να διαβώ,

Νερό απ’ την Λήθη να πιω για να ξεχάσω

Τι κλήρος μου έλαχε, τί είμαι, τί θα δω.

Σαν μπήκα στο Αυγό της Δημιουργίας

Κι ολοκληρώθηκα μες στο νερό,

Είδα τριγύρω μόνο δυστυχία

Και τα μαρτύρια του κορμιού πολλά

Με τριγυρίζουν πάντα αγριεμένα

Και μου ζητούν να ζήσω με αυτά.

Τις Στυμφαλίδες όρνιθες θα διώξω,

Να δω πιο καθαρό τον Ουρανό

Και την Λερναία Ύδρα θα την κάψω,

Στα μαύρα Τάρταρα θα την πετάξω,

Να μην πεθάνει, ν’ αποκοιμηθεί

Σαν άγρια θύελλα να ξανασηκωθεί.

Σαν Περσεφόνη έπεσα στον Άδη,

Στην Τροία την Ελένη για να βρω

Μα αντί για’ κείνη έπεσα σε πλάνη,

Με τράβηξε σε σπήλαιο σκοτεινό,

Ήτανε κι άλλοι, τις σκιές κοιτούσαν,

Μα εγώ ζητούσα να δω τον Ουρανό.

Σαν άρχισα να βγαίνω από το σπήλαιο

Άστραφτε της Αλήθειας η μορφή.

Κοίταζα πέρα και όχι προς τον Ήλιο,

Αναζητούσα τα Άστρα για αρχή

Να με διδάξουν να μην τυφλωθώ

Στην Λάμψη αυτή που θα λυτρωθώ.

Ύστερα αρχισαν οι δοκιμασίες

Σαν Οδυσσέας μέσα στο νερό,

Πάλεψα με τη λήθη και το ψέμα

Και με τον Κύκλωπα τον μοχθηρό,

Μέσα απ’ τα κύματα τα μανιασμένα

Για την Ιθάκη μου ψάχνω να βρω.

Αρετή