2 αγάλματα δικά μας, η Αφροδίτη της Μήλου και η Νίκη της Σαμοθράκης διακοσμούν το μουσείο του Λούβρου.Η ιστορία τους και πώς βρέθηκαν στα χέρια των Γάλλων.

Η Αφροδίτη της Μήλου είναι ένα πολύ γνωστό μαρμάρινο άγαλμα, το οποίο βρέθηκε το 1820 σε μία αγροτική περιοχή της Μήλου από έναν αγρότη με το όνομα Γεώργιος Κεντρωτάς. Ο ίδιος βέβαια δεν ήξερε την μεγάλη αρχαιολογική του αξία, αποφάσισε όμως να το περιφράξει σε ένα χώρο του κτήματος του. Πολύ γρήγορα όμως το ανακάλυψαν κάποιοι Γάλλοι αρχαιολόγοι και έδωσαν στον Κεντρωτά 400 γρόσια ως αντάλλαγμα, να τους το πουλήσει και να το μεταφέρουν στο Μουσείο του Λούβρου, όπου και εκτίθεται μέχρι σήμερα. Στο μουσείο της Μήλου υπάρχει ένα πιστό αντίγραφό του, το οποίο έφεραν οι Γάλλοι υπεύθυνοι του Μουσείου του Λούβρου.




Το συγκεκριμένο άγαλμα παριστάνει την Αφροδίτη ημίγυμνη, μάλλον όπως φαίνεται από τη στάση της, ετοιμάζεται να κάνει το μπάνιο της. Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν βρέθηκε το άγαλμα, υπήρχαν και τα χέρια τα οποία σήμερα δεν υπάρχουν, ενώ έχουν ειπωθεί δύο εκδοχές για το πώς έσπασαν: η μία είναι ότι έσπασαν κατά την μεταφορά του αγάλματος στο Λούβρο, και η άλλη κατά τη διάρκεια μιας διαμάχης μεταξύ των Γάλλων αρχαιολόγων και των ντόπιων κατοίκων της Μήλου, όταν όπως φαίνεται κάποιος έριξε κατά λάθος το άγαλμα με αποτέλεσμα να σπάσουν τα χέρια και να χαθούν. Η Αφροδίτη της Μήλου θεωρείται ένα καταπληκτικό έργο της ελληνιστικής τέχνης, συνδυάζοντας αρμονικά τη γυναικεία ομορφιά και θηλυκότητα, χρονολογείται γύρω στον 1ο αιώνα π.Χ. και ο κατασκευαστής του είναι άγνωστος. Θεωρείται ακόμα ως σήμα κατατεθέν της Μήλου ή προσδιοριστικό στοιχείο του τουρισμού της Μήλου.

Η Νίκη της Σαμοθράκης


190 π. Χ. περίπου, παριανό μάρμαρο, ύψος 275 εκατοστά
Μουσείο Λούβρου, Παρίσι


Βρέθηκε το Μάρτιο του 1863 κοντά στο Ιερό των Καβείρων στο τουρκοκρατούμενο τότε νησί της Σαμοθράκης από Έλληνες εργάτες που δούλευαν στις ανασκαφές που πραγματοποιούσε εκεί ο πρόξενος της Γαλλίας στην Ανδριανούπολη Σαμπουαζώ (Champoiseau). Ο πρόξενος ενημέρωσε μετά την εύρεσή του τη Γαλλική Πρεσβεία στην Κωνσταντινούπολη και σύντομα το άγαλμα μεταφέρθηκε με γαλλικό πολεμικό πλοίο στο Παρίσι, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα.


Στην αρχαία Ελλάδα η θεά Νίκη λατρευόταν ως προσωποποίηση της “νίκης” τόσο στα στάδια όσο και στα πεδία των μαχών. Ο Δίας την έστελνε, σύμφωνα με το μύθο, στη γη για να στεφανώνει τους νικητές. Η ιστορική έρευνα έχει δείξει ότι η θεά Νίκη παρουσιαζόταν πάντα ιπτάμενη, γεμάτη κίνηση και δυναμισμό. Κατέβαινε από τον ουρανό είτε για να εξυμνήσει μια νίκη, είτε για να προσφέρει σπονδές, είτε για να στεφανώσει ένα νικητή.


Η Νίκη της Σαμοθράκης ήταν αφιέρωμα του Δημητρίου του Πολιορκητή μετά τη θαλάσσια νίκη του στη Κύπρο ενάντια στον Αντίοχο ΙΙΙ. της Συρίας και είχε τοποθετηθεί πάνω στη πλώρη ενός πλοίου με ανοιχτά φτερά σαλπίζοντας τη νίκη. Η βάση του αγάλματος, που είναι η πλώρη ενός πλοίου, δείχνει ότι ήταν ένα άγαλμα τρόπαιο. Κατά τις πρώτες αλλά και μεταγενέστερες ανασκαφές δεν βρέθηκε δυστυχώς το κεφάλι του αγάλματος.