Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

Εκτενής έρευνα για την ενέργεια που βρίσκεται μέσα και γύρω από κάθε Πυραμίδα

 Γράφει η Αρετή Γεωργακοπούλου

 Πολλά περίεργα και έξω από τους νόμους που γνωρίζει σήμερα η φυσική επιστήμη, συμβαίνουν στις πυραμιδοειδείς κατασκευές. Δείτε τις ευεργεσίες που προκαλούν στο παρακάτω βίντεο καθώς και εδώ όπου ένας Ρώσος επιστήμονας έχτισε 17 πυραμίδες http://www.gizapyramid.com/russian/pyramids.htm  Όμως αυτή είναι η μία όψη μιας πυραμιδοειδούς κατασκευής ....





ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ πρέπει να μελετήσετε και το παρακάτω βιβλίο του εξαίρετου επιστήμονα Ιπποκράτη Δάκογλου , από την σελίδα 152 μέχρι και την 177 , γιατί αυτή η γνώση δεν είναι για όσους δεν ξέρουν να την χειριστούν. Με λίγα λόγια μας λέει ο κ. Δάκογλου πως είναι καταστρεπτικό για άνθρωπο να μπει σε Πυραμίδα και να σταθεί στο σημείο που είναι ο θάλαμος του Βασιλέως, αν η κατασκευή είναι γεωμετρικά ίδια με την μεγάλη Πυραμίδα. Αναλύει με επιστημονικές αποδείξεις το φαινόμενο της αφυδάτωσης της οργανικής ύλης. Η ύλη "ρουφιέται" κατά κάποιο τρόπο από την "μαύρη τρύπα" που όπως υποστηρίζει ο κ. Δάκογλου, ο Πυθαγόρας την συγχέει με τον μηνίσκο. Ρουφιέται η ενέργειά μας, η οσμή μας, το υγρό που έχουμε στο σώμα μας, με αποτέλεσμα όσοι μπήκαν κι έκατσαν εκεί να βγαίνουν με συμπτώματα δυσφορίας, νευρολογικές παθήσεις κ.α. Μετατρέπεται κατά κάποιον τρόπο η ύλη σε ακτινοβολία,κοσμική ενέργεια, σε ακτινές Χ ή σε ακτίνες Γ..  Σκοπός των Φαραώ ίσως ήταν να μπει εκεί το σώμα τους σαν πεθάνουν για να μετατραπεί σε ακτινοβολία η ύλη τους.


Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ by Tetraktyn



Δείτε και παρακάτω ένα άρθρο που βρήκα στην σελίδα της Νέας Ακρόπολης. 
Αμέτρητα πειράματα που έχουν γίνει, επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι στις Πυραμίδες της Αιγύπτου τα βακτηρίδια σκοτώνονται, η σήψη σταματά και η οργανική ύλη μουμιοποιείται. Σ' ένα από τα πειράματα τοποθετήθηκαν για 13 ημέρες σε πυραμίδες ψάρια. Αυτά δεν σάπισαν αλλά αφυδατώθηκαν χάνοντας τα 2/3 του βάρους τους. Αυτό το φαινόμενο παρουσιάζεται σε όλες τις πυραμίδες, εφόσον αυτές είναι προσανατολισμένες ακριβώς στον άξονα Βορρά-Νότου, είναι τετράπλευρες και έχουν συγκεκριμένες αναλογίες.
Ένας Αμερικάνος επιστήμονας ο Πατ Φλάναγκαν, που επίσης ερεύνησε το περίεργο αυτό "φαινόμενο της πυραμίδας", κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι Πυραμίδες της Αιγύπτου με το ίδιο το σχήμα τους λειτουργούν ως "συσκευές" που συλλέγουν κοσμική ενέργεια! Γιγάντιοι συσσωρευτές όπου μέσα σε αυτούς σύμφωνα με τον Πατ Φλάναγκαν, μεταβάλλονται οι διηλεκτρικές ιδιότητες της ύλης.
Μια ομάδα επιστημόνων που φωτογράφισαν με υπέρυθρες ακτίνες τη Μεγάλη Πυραμίδα διαπίστωσαν την παρουσία ενός περίεργου φαινόμενου: Από την κορυφή της εκτινάσσονται χοάνες φωτεινής ενέργειας!! Από την Αρχαιότητα ήταν γνωστό ότι η μεγάλη πυραμίδα, εκτός των αστρονομικών και άλλων συσχετισμών της, εμπεριείχε συγκεκριμένες μαθηματικές σχέσεις στη γεωμετρική της δομή, με τις οποίες αποτύπωνε ορισμένα ιερά μαθηματικά.
Η μεγάλη πυραμίδα είναι μία κανονική τετραγωνική πυραμίδα, ύψους περίπου 148 μέτρων, με τετραγωνική βάση πλευράς περίπου 231 μέτρα και παράπλευρες έδρες ισοσκελή τρίγωνα. Αριθμολογικά συνθέτει τους αριθμούς 3, 4, 5 και 7. Το 3 από τις τριγωνικές παράπλευρες έδρες της, το 4 από την τετραγωνική βάση της, το 5 από τις πέντε κορυφές τους και το 7 από τη σύνθεση της βάσης τους με μία παράπλευρη έδρα τους. Οι συμβολικές αντιπροσωπεύσεις της είναι, επομένως, πολλές με βάση όλα όσα έχουμε ήδη αναφέρει γι' αυτούς τους αριθμούς.
Η Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ παρατηρεί για το συμβολισμό και τη χρήση της πυραμίδας τα εξής: "Η αιγυπτιακή πυραμίδα αντιπροσωπεύει συμβολικά την ιδέα του κοσμικού δένδρου. Η κορυφή της είναι ο μυστικός σύνδεσμος ανάμεσα στον Ουρανό και στη Γη και συμβολίζει τη ρίζα, ενώ η βάση της αντιπροσωπεύει τους κλάδους που εκτείνονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα του σύμπαντος. Μεταδίδει την ιδέα ότι όλα τα πράγματα είχαν την προέλευσή τους στο πνεύμα -με την εξέλιξη να έχει ξεκινήσει αρχικά από τα πάνω και προχωρήσει μετά προς τα κάτω, αντί για το αντίστροφο, όπως διδάσκει η θεωρία του Δαρβίνου...
Εσωτερικά συμβόλιζε τη δημιουργική αρχή της Φύσης και διασαφήνιζε επίσης τις αρχές της Γεωμετρίας, των Μαθηματικών, της Αστρολογίας και της Αστρονομίας. Εσωτερικά, ήταν ένας μεγαλειώδης ναός, στα σκοτεινά κοιλώματα του οποίου τελούνταν τα Μυστήρια και του οποίου οι τοίχοι υπήρξαν συχνά μάρτυρες των σκηνών μύησης μελών της βασιλικής οικογένειας. Η πορφυρή σαρκοφάγος... ήταν μία κολυμπήθρα βαπτίσματος, όπου αναδυόμενος ο νεόφυτος «αναγεννιόταν» και γινόταν μύστης.
Ο ονομαζόμενος «Θάλαμος του Βασιλιά»... πιθανώς ήταν ο τόπος στον οποίο γινόταν δεκτός ο μυούμενος, αφού είχε περάσει διαμέσου της στενής ανηφορικής διάβασης και της Μεγάλης Στοάς... Ο «Θάλαμος του Βασιλιά» είναι έτσι ένα «Άγιο των Αγίων». Τις ημέρες των Μυστηρίων της Μύησης ο υποψήφιος, αντιπροσωπεύοντας τον ηλιακό θεό, έπρεπε να κατέλθει μέσα στη σαρκοφάγο και να παραστήσει την ενεργοποιούσα ακτίνα που εισέρχεται στη γόνιμη μήτρα της Φύσης. Aναδυόμενoς από αυτήν το ερχόμενο πρωί, συμβόλιζε την ανάσταση της ζωής μετά την αλλαγή που ονομάζεται θάνατος. Στα Μεγάλα Μυστήρια ο συμβολικός του θάνατος κρατούσε δύο ημέρες, οπότε αυτός αναδυόταν μαζί με τον Ήλιο το τρίτο πρωί, μετά την τελευταία νύχτα των πιο σκληρών δοκιμασιών...»
Και σε άλλο σημείο επίσης αναφέρει : "Ο μυημένος σοφός, ο οποίος είχε περάσει με επιτυχία όλες τις δοκιμασίες, τοποθετούνταν, δεν καρφωνόταν αλλά απλώς δενόταν πάνω σε μια κλίνη σε σχήμα "Ταυ" βυθισμένος σε έναν βαθύ ύπνο. Αφηνόταν να παραμείνει σε αυτήν την κατάσταση για τρεις μέρες και τρεις νύχτες, κατά την διάρκεια των οποίων το πνευματικό "Εγώ" του λέγεται ότι συνομιλούσε με τους θεούς, κατέβαινε στον Άδη, το Αμέντι και πρόσφερε ευεργεσίες στα αόρατα όντα, είτε ήταν ψυχές ανθρώπων ή Στοιχειακά πνεύματα, ενώ το σώμα του παρέμενε όλο αυτόν το καιρό στην κρύπτη του ναού ή στην υπόγεια σπηλιά. Στην Αίγυπτο τοποθετούνταν μέσα στην Σαρκοφάγο, στην αίθουσα του βασιλιά της πυραμίδας του Χέοπα, ενώ κατά την διάρκεια της νύχτας πριν από την τρίτη μέρα μεταφερόταν στην είσοδο ενός διαδρόμου όπου μια ορισμένη ώρα, οι ακτίνες του ανατέλλοντος ηλίου έπεφταν πάνω στο πρόσωπό του εκστασιασμένου υποψηφίου, ο οποίος ξυπνούσε για να μυηθεί από τον Όσιρη και τον Θωθ, τον θεό της Σοφίας." Μ.Δ (ΙΙ, 558)
Ο Μάνλυ Π. Χωλ αναφέρει στο βιβλίο του «Οι μυστικές διδασκαλίες όλων των εποχών» ότι η μεγάλη Πυραμίδα χτίστηκε από επιζώντες της Ατλαντίδος. Αναφέρει ότι οι μεγαλύτεροι επιστήμονες του Ατλαντίου πολιτισμού αντιλήφθηκαν μια επικείμενη καταστροφή και για να διασώσουν τις γνώσεις της εποχής τους μετανάστευσαν σε άλλες χώρες και ίδρυσαν κέντρα μάθησης , χτισμένα όπως οι ναοί τους, με πυραμιδικό σχήμα. Σύμφωνα με τον Χωλ, η Πυραμίδα παραμένει σαν ορατή διαθήκη μεταξύ της Αιώνιας Σοφίας και του κόσμου. Την θεωρεί σαν τον πρώτο ναό μυστικισμού. Είναι η πρώτη κατασκευή που χρησιμεύει ως τόπος διαφύλαξης των μυστικών αληθειών που είναι το σίγουρο θεμέλιο όλων των τεχνών κι επιστημών. Το1993 ο Robert Bauval δημοσίευσε το βιβλίο "The Orion Mystery", όπου αποδεικνύει με πολύ πειστικά για κάποιον με αστρονομικές γνώσεις, επιχειρήματα ότι η θέση των 3 πυραμίδων της Γκίζας σχετίζονται με μεγάλη ακρίβεια με τα άστρα του αστερισμού του Ωρίωνα. Με το κατάλληλο software προσομοίωσε το νυχτερινό ουρανό της αρχαίας Αιγύπτου και βρήκε ότι ο αντιστοιχία Πυραμίδες-Αστερισμός του Ωρίωνα "κλειδώνει" στην χρονολογία 10.450 π.Χ. (στην εποχή του Λέοντα)
Τα παραπάνω καθώς και πολλά άλλα στοιχεία συμφωνούν τόσο με την χρονολογία που δίνει ο Πλάτων για την καταστροφή της Ποσειδωνίας (του τελευταίου τμήματος της Ατλαντίδας) στα 9.600 π.Χ.. Ο Τόμπκινς στην εισαγωγή του βιβλίου του λέει πως ο Πλάτωνας στο διάλογο του «Τίμαιος», αναφέρεται στο κύριο διαμέρισμα σαν το οικοδόμημα του σύμπαντος.
Πολλοί ερευνητές απέδωσαν στην τύχη το γεγονός ότι οι γωνίες και οι επικλινείς επιφάνειες της Πυραμίδας δείχνουν μία ανώτερη αντίληψη της τριγωνομετρίας και ότι στο σχήμα της έχουν εφαρμοστεί με ακρίβεια οι βασικές αναλογίες της «Χρυσής Τομής». Φυσικά δεν είναι θέμα τύχης, αλλά βαθιάς γνώσης. Οι γεωμετρικές ιδιότητες που προβάλλει είναι ασύλληπτες. Η περιφέρεια με ακτίνα ίση με το ύψος τής Πυραμίδας, έχει ίδιο μήκος με την περίμετρο τής βάσης της. Καταγράφεται δηλαδή ο τετραγωνισμός τού κύκλου. Το τετράγωνο που σχηματίζεται με πλευρά το ύψος τής Πυραμίδας έχει ίδιο εμβαδόν με το καθένα από τα τρίγωνα των πλαϊνών εδρών της. Ο λόγος τού ύψους ενός τριγώνου των πλαϊνών εδρών, δια τού μισού τής μιας των πλευρών τής βάσης, είναι ίσος με τον χρυσό αριθμό Φ (1,618 ). Οι αναλογίες των μέτρων και γωνιών κατασκευής της εκφράζουν λόγους του Ιερού αριθμού π (3,14) ιτού Χρυσού αριθμού Φ , κι αυτό συμβαίνει με ακρίβεια, μόνον σ' αυτήν. (Ι. Δάκογλου, "ο Μυστικός κώδικας του Πυθαγόρα"). Το ύψος της επί 10 εκατομμύρια δίνει την απόσταση γης - ήλιου. Διπλασιάζοντας το μήκος του αθροίσματος των 4 πλευρών της, βρίσκουμε το αντίστοιχο ενός λεπτού μιας μοίρας στον Ισημερινό 1842.92 μέτρα. (σήμερα υπολογίζεται σε 1842.78.) .Η κοιλότητα των εδρών της επιτρέπει τον προσδιορισμό των ισημεριών, με ελάχιστη απόκλιση. . Ο γνώμονας της κορυφής δείχνει το χειμερινό ηλιοστάσιο και την ηλιακή μεσημβρία. Το βάρος της πυραμίδας (600.000 τόνοι) επί ένα δισεκατομμύριο δίνει το βάρος της γης. Το άθροισμα των διαγωνίων της δίνει 25.826, την διάρκεια ενός ζωδιακού κύκλου. Η ακουστική αρχαιολογία είναι νέος ενδιαφέρον κλάδος της αρχαιολογίας που ασχολείται με την ακουστική αρχαιολογικών μνημείων. Επιστήμονες σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο του Princeton μελέτησαν αρχαία μνημεία στην Αγγλία χρησιμοποιώντας όργανα ηχητικών μετρήσεων και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν κάποιες βασικές συχνότητες που εκπεμπόταν από τα μέρη που επισκέφτηκαν. Οι κυρίαρχες ήταν μεταξύ 95 και 120 Hz, σε πολλά μέρη ήταν 110Hz. Μήκος κύματος 3 μέτρα. Τα 110Hz είναι μια βασική νότα, δύο οκτάβες κάτω από την συνηθισμένη συχνότητα «κουρδίσματος» των μουσικών οργάνων στα 440Hz.
Η γρανίτινη σαρκοφάγος του Βασιλιά στην Μεγάλη πυραμίδα της Αιγύπτου δονείται στα 110Hz όταν κτυπηθεί...Επίσης από ενδιαφέρουσες μελέτες που γίνανε στην Αίγυπτο ανακάλυψαν ότι οι πυραμίδες ακολουθούσαν ένα πρότυπο αντηχητικής και ότι τα υλικά πρέπει να επιλέχθηκαν προσεκτικά για να μεγιστοποιούν αυτά τα αποτελέσματα. Αυτό που βρήκαν ήταν ότι η Μεγάλη Πυραμίδα ήταν ...κουρδισμένη στη νότα F# (φα δίεση). Λέγεται ότι σε Αιγυπτιακά κείμενα αναφέρεται ότι αυτή η νότα είναι η αρμονική αντήχηση του πλανήτη. Περιέργως βρήκαν την ίδια νότα σε χρήση από τους ...αυτόχθονες Ινδιάνους της Αμερικής των οποίων τα Ιερά Φλάουτα είναι κουρδισμένα σε αυτήν. Από την οπτική γωνία των Ινδικών Chakra η νότα F# απορροφάται από το κέντρο της καρδιάς, σχετίζεται με το πράσινο χρώμα και είναι η 11η στην αρμονική σειρά.
Αν φυσήξουμε σε συγκεκριμένη γωνία στο στόμιο ενός μπουκαλιού, δημιουργείται ένας βόμβος, ένας ιδιαίτερος χαρακτηριστικός ήχος που εξαρτάται από το μέγεθος του στομίου, της μπουκάλας, του μήκους της, του υλικού κλπ. Αυτό είναι το φαινόμενο Helmholtz και δεν είναι παράξενο. Παράξενο είναι ότι το ίδιο λέγεται ότι κάνει εύκολα και η Μεγάλη πυραμίδα της Αιγύπτου όπου τον ρόλο του στομίου της μπουκάλας παίρνουν εδώ οι δύο αεραγωγοί που ξεκινούν από το νεκρικό θάλαμο και καταλήγουν στο εξωτερικό της πυραμίδας. Ποια ήταν η σκοπιμότητα αυτού του φαινομένου στην Μεγάλη Πυραμίδα; Αυτό το φαινόμενο θα δημιουργηθεί μόνο με συγκεκριμένη ροή ανέμου; Μήπως είχαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι και κάποιο άλλο τρόπο να το προκαλούν; Αν ναι, γιατί;
Στην πυραμίδα του Kukulkan στο Chichen Itza, Μέξικο, ίσως την πιο φωτογραφημένη πυραμίδα του Μεξικό, τα παλαμάκια προκαλούν μια σειρά τσιριχτών αντηχήσεων στα σκαλοπάτια. Το φαινόμενο μπορεί να εξηγηθεί σαν περιοδικές αντηχήσεις από τα σκαλοπάτια. Παράδοξο είναι ότι η αντήχηση μοιάζει με την φωνή του ιερού πτηνού των Μάγιας, Quetzal. Οπότε εδώ δεν μιλάμε απλά για ενίσχυση ήχου ή αντήχηση, αλλά για μέθοδο ανασύνθεσης ήχου! Το θαυμάσιο πουλί που τώρα βρίσκεται στο χείλος της εξαφάνισης του είδους του, επί χιλιάδες χρόνια αντιπροσώπευε το «πνεύμα των Μάγια».
Η πυραμίδα Kukulcan είναι φτιαγμένη από τους Μάγιας με τέτοιο τρόπο που κατά την Εαρινή και Φθινοπωρινή ισημερία, η σκιά που σχηματίζεται στα σκαλοπάτια μοιάζει σαν ένα φίδι που κατεβαίνει από την κορυφή της πυραμίδας και φτάνει στην βάση της όπου υπάρχει σκαλισμένο το κεφάλι του. Η σχεδίαση της πυραμίδας όπως και άλλων κτισμάτων δείχνει χρήση της γεωμετρίας που χώριζε τον κύκλο σε 3600. Η πυραμίδα έχει 4 σκάλες που αντιπροσωπεύουν με 91 σκαλοπάτια η καθεμία (μαζί με το κορυφαίο σύνολο 365) τις ημέρες του χρόνου.
Η πυραμίδες παρουσιάζουν παράξενα βιοενεργειακά χαρακτηριστικά που συνεχίζουν να μελετούνται από τους ερευνητές. Είναι βιοπλασματικοί ή βιοτρονικοί συσσωρευτές. Πειράματα με φυτά, θεραπευτικό νερό και θεραπείες πληγών αποδείχθηκαν εντυπωσιακά. Μέσα σε μια πυραμίδα ρέουν ενέργειες που διαστέλλουν τον χρόνο. Επιταχύνονται οι βιολογικές διαδικασίες. Φυτά μέσα σε πυραμίδες αναπτύσσονται με διπλάσια ταχύτητα. Πληγές σε χέρια ή πόδια κλείνουν με αστραπιαία ταχύτητα αν μείνουν λίγες ώρες κάτω από χάρτινες ή γυάλινες πυραμίδες.
Γιατί υπάρχουν πυραμιδικές κατασκευές παντού και γιατί την πυραμίδα και όχι άλλη γεωμετρική μορφή διάλεξαν οι περισσότεροι αρχαίοι πολιτισμοί για να οικοδομήσουν τους ναούς τους, για την επαφή με το μυστήριο του θανάτου και του θείου ? Είναι οι πυραμίδες έργα ενός χαμένου μητρικού πολιτισμού, υπερπροηγμένου κάποτε, αλλά εξαφανισμένου εδώ και χιλιάδες χρόνια; Μήπως οι αρχαίο σοφοί μύστες ήταν γνώστες της τρομερής βιοενεργειακής ικανότητας των πυραμιδικών κατασκευών ?
Με μεγάλο βαθμό ασφάλειας απαντάμε ναι και κατανοούμε γιατί έδιναν τόση σημασία σε αυτές και γιατί αφθονούν σε όλους τους πολιτισμούς. Από την μελέτη της συγκριτικής συμβολολογίας των αρχαίων πολιτισμών συμπεραίνουμε πως η πυραμιδική δομή εκφράζει το σύμπαν και τον άνθρωπο σε αναλογία που γεφυρώνει τον μακρόκοσμο με τον μικρόκοσμο. Για να κατανοήσουμε τα ανωτέρω ερωτήματα και ίσως και άλλα πρέπει να ανακαλύψουμε την πυραμίδα μέσα μας, το δικό μας μαγικό βουνό την δική μας ακρο-πόλη, τον άξονα όπου συναντούνται οι ενέργειες του ουρανού και της γης. Τότε θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε την πυραμίδα έξω από εμάς, τα αινίγματα και τα μυστήρια της. Η αναζήτηση αυτή δεν είναι μόνο αξιόλογη, αλλά και επιτακτική. Και ίσως οι ιστορικοί να έχουν δίκιο όταν λένε ότι η γνώση του παρελθόντος είναι αναγκαία για την κατανόηση του παρόντος και τον σχεδιασμό του μέλλοντος. Ίσως η πυραμίδα είναι ένα παράθυρο προς το παρελθόν και προς το μέλλον.


'Οσοι θέλετε πληροφορίες σχετικά με το τελετουργικό και την διαδικασία της μουμιοποίησης που ακολουθούσαν οι ιερείς δείτε πληροφορίες στο περιοδικό "Φαινόμενα" σε 20 - 29

Άλλα πειράματα που βρήκα εδώ


ΠΡΟΣ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ...  

ΠΗΓΗ: ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ-ΤΕΥΧΟΣ 98
Ο Παρ κατασκεύασε πολλές δια­τάξεις ανίχνευσης του αιθέρα. Μία από αυτές ήταν μία πυραμίδα προσανατολισμένη στην κατεύ­θυνση Βορράς - Νότος. Τοποθέτησε από ένα επίπεδο πηνίο στη νότια και βόρεια πλευ­ρά της, συνδεδεμένα σε σειρά.
Τα πηνία τα κατασκεύασε τυλίγο­ντας σύρμα μετασχηματιστών, σε καρούλια από μία κασέτα ήχου. Στην κορυφή της πυραμίδας τοποθέτησε ένα διάκενο σαν πυκνωτή και το συνέδεσε σε σειρά με μία μπαταρία και μία ηλεκτρική αντίσταση. Από την αντίσταση οδηγούσε το οποιοδή­ποτε τυχόν σήμα που θα παρου­σιαζόταν, σε ένα καταγραφικό όργανο.

Μία θύρα RS232 υπολογιστή, έκανε καλή δουλειά. Ο Παρ διο­χέτευε συνεχές και εναλλασσό­μενο ρεύμα στα πηνία και παρα­τηρούσε το αποτέλεσμα. Φάνηκε να υπάρχει συντονισμός της πυραμίδας μεταξύ 500 και 1000 Hz, εναλλασσόμενου ρεύματος σία πηνία. Αλλά και από μόνη της η έξοδος παρουσίαζε ημερήσιες περιοδικές διακυμάνσεις. Παρουσίαζε και αδιαφάνεια σε διάφορες μορφές ακτινοβολιών που διοχετεύονταν κοντά και γύρω από την πυραμίδα.
Ο χώρος αυτός γύρω από την πυραμίδα φαίνεται να έχει ωοει­δές σχήμα. Τοποθετήθηκαν λοι­πόν από ερευνητές, μέσα σε αυτόν το χώρο μικροπομποί, ραδιενεργά υλικά, πηγές ακτινο­βολίας β, ιονιστήρες, τα οποία - όλα ανεξαιρέτως - εξασθενού­σαν όταν βρίσκονταν μέσα στη ενεργειακή "φυσαλίδα" της πυραμίδας!

Ήδη στην πρώτη δεκαετία της διερεύνησης αυτών των φαινο­μένων, παρατηρήθηκε ότι ορι­σμένες εποχές και ημερομηνίες του έτους, η ενεργειακή "φυσα­λίδα" που περιβάλει μια πυραμί­δα, εμποδίζει εντελώς τη διέλευ ση από μέσα της, όλων των ειδών τις ακτινοβολίες που ανα­φέραμε πιο πάνω. Δίνει αρνητικά(ευεργετικά για τη ζωή) ιόντα στο περιβάλλον και όταν η ίδια η φυσαλίδα εκτεθεί σε εξωτερική πηγή τέτοιων ιόντων, επεκτείνε­ται!
Το εκπληκτικότερο όμως που παρατήρησε ο ερευνητής, ήταν ότι αυτές τις ορισμένες ημερομη νίες ακυρωνόταν και η βαρύτητα μέσα σε αυτόν τον ωοειδή χώρο!




Ώσπου σε κάποιο 11ετή κύκλο της εμφάνισης των ηλιακών κηλί­δων, αυτός ο πυραμιδοειδής αισθητήρας σταμάτησε να παρέ­χει δεδομένα. Τότε αποφάσισε να φτιάξει έναν δυναμικό αισθητή­ρα, που ήλπιζε ότι δεν θα είχε τα προβλήματα του στατικού. Τον ονόμασε "φυγόκεντρο", επειδή κατασκευάστηκε από ένα περι­στρεφόμενο μεταλλικό δίσκο, που στην περίμετρο του είχε στε­ρεωμένα μικρά ομοιώματα της πυραμίδας της Γκίζας.
Δεξιά και αριστερά του δίσκου, τοποθέτησε σε σταθερό σημείο, 36 ζευγάρια μικρών μαγνητών, που δεν τον ακουμπούσαν. Κάθε δύο μαγνήτες τοποθετήθηκαν αντικριστά, σε κατάσταση έλξης, έχοντας ανάμεσά τους τον δίσκο. Το κάθε επόμενο ζευγάρι τοπο­θετήθηκε με αντίθετη πολικότη- τα από ότι το προηγούμενο του. Δηλαδή αν ένας μαγνήτης στα αριστερά έβλεπε τον δίσκο με τον βόρειο του πόλο, ο επόμενος - από αριστερά πάλι - τον έβλεπε με τον νότιο πόλο του.



Ο Παρ περιέστρεψε το δίσκο με ένα μικρό ηλεκτροκινητήρα, και τότε παρουσιάστηκαν και άλλα φαινόμενα. Απώλειες βάρους ήταν το πρώτο που παρα­τηρήθηκε κατά την περιστροφή. Όμως οι εκπλήξεις συνεχίζονταν εντυπωσιακές. Η απώλεια βάρους δεν ήταν ίδια κάθε ημέρα! Υπήρχαν μεγάλες διακυμάν­σεις μέσα σε ένα μήνα. Όταν μάλιστα, στον περιστρεφόμενο δίσκο με τις τρισδιάστατες μικρές πυραμίδες, διοχετεύονταν θετικά ιόντα, και ο άξονας περιστροφής κατευθυνόταν προς τη Σελήνη, η συσκευή ελκόταν από αυτήν! Αρνητικά ιόντα στο δίσκο, απω­θούσαν τη συσκευή από τη Σελήνη!






Τελικά ο Παρ, βελτίωσε ακόμα περισσότερο την απόδοση της μεθόδου του, παράγοντας ένα ακουστικό τόνο, κοντά στο περι­στρεφόμενο δίσκο με τις πυραμί­δες. Τοποθέτησε δύο μεγάφωνα "εκατέρωθεν" της συσκευής. Σαν φυσικός, ειδικευμένος στην ηλε­κτροακουστική, είχε ήδη υπολο­γίσει την ηχητική νότα που συντονιζόταν ο βασιλικός θάλα­μος της πυραμίδας του Χέοπος (ή Μεγάλης). Με βάση τις διαστά­σεις του θαλάμου και τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή, τα μεγάφωνα παρήγαγαν τον μπάσο ήχο - ηχώ/αντίλαλο - που ακού­γεται όταν κτυπήσουμε την άδεια σαρκοφάγο, ή τον τοίχο στον βασιλικό θάλαμο της μεγάλης πυραμίδας.

Η απώλεια βάρους με αυτή της διάταξη έφθασε και το 80%! Ορισμένες περιόδους του έτους μάλιστα, (περίπου 8η με 15η Δεκεμβρίου, και 8η με 15η Μαΐου) τα φαινόμενα εντείνο­νταν. Η απώλεια βάρους ήταν στις μέγιστες τιμές και η περι­στροφική ορμή (στροφορμή) του συστήματος γινόταν τόσο μεγά­λη, που οι πυραμιδούλες της περιφέρειας ξεκολλούσαν και εκτοξεύονταν ακτινικά, κατα­στρέφοντας τη συσκευή και βάζοντας σε κίνδυνο τους παρευ­ρισκομένους!

Επειδή η ταχύτητα περιστρο­φής ήταν πάντα η ίδια, αυτό που φαίνεται πως επηρεαζόταν ήταν η μάζα των πυραμίδων και του δίσκου. Υπολογισμοί που έγιναν δείχνουν, ότι η κινητική ενέργεια της κάθε πυραμιδούλας που ζύγι­ζε 8 γραμμάρια, αυξήθηκε κατά 113.000 φορές, ώστε να ξεκολλή­σει από το δίσκο! Η εποχικότητα του φαινομένου μοιάζει με την εποχικότητα της ανθοφορίας των φυτών και την εποχικότητα που επικαλούντο οι αλχημιστές και συσχετίζεται αμέσως με την ενέργεια της ζωής που λέγεται και αιθέρας...




 

Οι εκπληκτικές και ακριβείς αντιστοιχίες του τμήματος του ουρανού στον αστερισμό του Ωρίωνα με την περιοχή των Πυραμίδων, στην Γκίζα της Αιγύπτου. Το γεγονός προκαλεί αίσθηση στον επιστημονικό κόσμο από τότε που έγινε γνωστό. Παρατηρήστε ότι όχι μόνο οι θέσεις των επτά πυραμίδων και κτισμάτων της περιοχής -μεταξύ των οποίων και η Μεγάλη Πυραμίδα - αντιστοιχούνακριβώς στους αστέρες του Ωρίωνα, αλλά και ότι το σχήμα του ποταμού Νείλου αντιστοιχεί στο σχήμα του Γαλαξία στο συγκεκριμένο τμήμα του ουράνιου χάρτη!
Αλλά τα εντυπωσιακά δεν σταματούν εδώ. Το πείραμα των Παρ/Ντέιβιντσον έδειξε ότι υπάρχει και ενεργειακή σχέση μεταξύ του αστερισμού του Ωρίωνα και κάθε πυραμιδοει­δούς δομής! Συγκεκριμένα, τα πλέον έντονα αντιβαρυτικά φαινόμενα επήρχοντο μεταξύ 13 και 15 Δεκεμβρίου όταν δηλαδή η Γη είναι απόλυτα ευθυγραμισμένη με τον Ήλιο και τους αστέρες του Ωρίωνα!




ΤΟ ΕΞΙΣΟΥ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΝΤΑΝ ΝΤΑΒΙΝΤΣΟΝ
Το πείραμα επανελήφθη από τον Ντάβιντσον. Εκείνος όμως αντί για τρισδιάστατες πυραμίδες, κατασκεύασε ένα δίσκο με δυσ- διάστατες, όμοιες με την πλευρά της Μεγάλης Πυραμίδας. Έναν οδοντωτό τροχό δηλαδή, που                 περιστρεφόταν από ένα μικρό ηλεκτροκινητήρα μοντελισμού, με 10.000 σ.α.λ. Είχε 24 "δόντια/πυραμίδες", που περ­νούσαν μέσα από 12 αντικριστά ζευγάρια μαγνητών, με εναλλασσόμενη πολικότητα.



Παρουσιάστηκαν τα ίδια ακρι­βώς φαινόμενα με τη συσκευή του Παρ. Ο Νταν χρειάστηκε αρκετούς μήνες για να συντονίσει τη συσκευή του. Τελικά βρήκε ότι αποδίδει πολύ καλά, όταν ο άξο­νας περιστροφής, έχει την κατεύ­θυνση ανατολής - δύσης. Αντί για τον μπάσο τόνο που χρησιμοποιεί ο φίλος του ο Παρ, εκείνος τοπο­θέτησε μια γεννήτρια αρνητικών ιόντων (ιονιστής αέρα) πολύ κοντά στον οδοντωτό τροχό και παρείχε έτσι τη διεγείρουσα ενέρ­γεια, που χρειαζόταν το σύστημα.
Κάθε φορά που άνοιγε τον ιονιστήρα, ο μικρός κινητήρας "ζοριζόταν", καλούμενος να αποδώσει έργο στο "πουθενά". Ο χαρακτη­ριστικός ήχος τοϋ "κινητήρα σε φόρτιση" γέμιζε το δωμάτιο - χωρίς να έχει καμία φυσική σύν­δεση με κάποιο άλλο υλικό αντι­κείμενο - εκτός του τροχού - που θα του απέδιδε το έργο. Αυτό, μαζί με τις παρατηρήσεις του Παρ, μας κάνει να υποθέσουμε ότι αυξανόταν η μάζα που "αισθανό­ταν" ο κινητήρας, καθώς γύριζε τον οδοντωτό τροχό.
Τα αρνητικά ιόντα κατά κάποιο περίεργο τρόπο, αύξαναν φαινο­μενικά την ύλη του δίσκου, πράγ­μα που έτεινε να επιβραδύνει την περιστροφή.
Ένας ραβδοσκόπος, επιβεβαί­ωσε ένα εκτεταμένο ωοειδές "αιθερικό πεδίο", γύρω από ολό­κληρη τη διάταξη, όπως και ένα μικρότερο, γύρω από κάθε τριγωνάκι.


 
Η διάταξη του Νταν έφθασε σε απώλειες βάρους έως και 50%, μα αυτό που παρατήρησε να συμβαίνει μεταξύ 13ης και 15ης Δεκεμβρίου, μας επιτρέπει να υποθέσουμε το υπέροχα απίθα­νο: Αυτές τις ημερομηνίες η Γη μας είναι ευθυγραμμισμένη με τον Ήλιο μας και τα τρία αστέρια της "ζώνης" του αστερισμού του Ωρίονος!
Οι αστερισμοί του Ταύρου και του Ωρίονος, είναι γειτονικοί στην "ουράνια σφαίρα" και έχουν μεγάλη σχέση με τον προσανατο­λισμό της Μεγάλης Πυραμίδας. Μη ξεχνάμε ότι οι τρεις πυραμί­δες που βρίσκονται στην περιοχή της Γκίζας είναι έτσι τοποθετημέ­νες στο έδαφος (κάτοψη), ώστε να αναπαριστούν, το σχήμα των τριών αστεριών της "ζώνης" του Ωρίωνος, αλλά και το μέγεθος τους! Επί πλέον, μαζί με άλλα αρχαία κτίσματα της περιοχής αναπαριστούν ολόκληρο τον αστερισμό και ο ποταμός Νείλος τον Γαλαξία!
Το μέγιστο της αντιβαρυτικής δράσης παρουσιαζόταν όταν ο Νταν ευθυγράμμιζε τον άξονα περιστροφής της συσκευής του, με τον αστέρι Ιώτατου Ωρίωνος και τον Ήλιο μας, την ώρα της ανατολής και δύσης, στις συγκε κριμένες ημέρες. Και όπως λέει c ίδιος: «Φαίνετω να υπάρχει ένας γιγαντιαίος ενεργειακός δίαυλος μεταξύ του Ήλιου μας και του αστερισμού του Ωρίωνος, που διεγείρει το δυναμικό - αιθερικό λέμε εμείς - πεδίο του αντιβαρυ- τικού τροχού, ώστε να γίνεται εντελώς αδιαπέραστο από όλες τις γνωστές δυνάμεις-βαρύτητα, ηλεκτρομαγνητισμό, αδράνεια, ραδιενέργεια και τότε ολόκληρη η διάταξη "προσπαθεί" να ανυ ψωθεί προς τον Ωρίωνα!»
Αν τώρα θυμηθούμε την περί­πτωση ενός από τους πρώτους επαφικούς συγγραφείς (Αντάμσκι) που ισχυρίστηκε ότι ξεναγήθηκε από το πλήρωμα ενός εξωγήινου αστρόπλοιου, θα δούμε ότι εκεί του εξηγούσαν ότι ταξιδεύουν "καβαλώντας" ένα "ενεργειακό ρεύμα", που υπάρ­χει μεταξύ του Ήλιου μας και άλλων ηλιακών συστημάτων, με ταχύτητες πολύ μεγαλύτερες εκείνης του φωτός. Φαίνεται λοι­πόν ότι η συσκευή των Πάρ/ Ντάβινσον ανιχνεύει τέτοιες δια­στρικές λεωφόρους!
Και φαίνεται πως κάπως έτσι εξηγούνται τα κύματα εμφανίσε­ων ΑΤΙΑ στους ουρανούς της Γης. Έρχονται εδώ ορισμένες χρονικές περιόδους όταν τους ευνοεί η αστρονομική μα τελικά και η αστρολογική συγκυρία, όπου "ανοίγουν οι ουρανοί", όπως λέει ο λαός μας "και κατεβαίνει ο ξενολαός'Ί 01 επισκέπτες έρχο­νται τότε που έχουν ούριους αιθε- ρικούς ανέμους να τους ταξιδεύ­ουν εκτός τόπου και χρόνου, πέρα από τον περιορισμό των γνωστών φυσικών νόμων, και ακαριαία να βρίσκονται όπου οδηγεί ο αιθερι- κός αυτός δίαυλος. Και οι διαστρι­κές αυτές λεωφόροι είναι τμήμα­τα του αιθερικού πλέγματος που καθορίζει το χώρο και τα όντα, από το πάρα πολύ μικρό έως το αφάνταστα μεγάλο.
Είναι αυτό που έχουν παρατη­ρήσει ο Μηρούς Κάθυ και ο δικός μας καθηγητής, αείμνηστος Σαντορίνης, ότι τα ΑΤΙΑ ακολου­θούν διαδρομές που καθορίζουν ένα "πλέγμα" στην επιφάνεια της Γ ης! Αυτό το αιθερικό πλέγμα είναι υποσύνολο ενός μεγαλύτε­ρου σε διαπλανητική κλίμακα και εκείνο, ενός άλλου σε διαστρική κλίμακα... κ.ο.κ... διαγαλαξιακή - διασμηνιογαλαξιακή. Και κάποιες τέτοιες ημερομηνίες είναι που οι αλχημιστές μετέτρεπαν το μόλυ­βδο ή τον υδράργυρο σε χρυσό πολύ εύκολα και με ελάχιστη ενέργεια. Και κάποιες τέτοιες ημερομηνίες - οχι αναγκαστικά αυτές με την απώλεια βάρους- θεραπεύονται ασθενείς σε "άγι­ους" τόπους.



Αυτα που δημοσίευσα έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους. Η Αλήθεια ίσως είναι κάπου στην μέση.. Καλό είναι να μην παίζουμε με δυνάμεις που δεν γνωρίζουμε, γιατί το μόνο αποτέλεσμα θα είναι να βλάψουμε τον εαυτό μας. Για να γνωρίσουμε το Σύμπαν και να ενεργοποιήσουμε τις δυνάμεις του Αιθέρος πρέπει πρώτα να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να έρθουμε αντικριστά με τις αδυναμίες μας, να τις αποδεχτούμε και να τις βελτιώσουμε. Αν δεν αποκτήσουμε πρώτα Ήθος, ο,τιδήποτε προσπαθήσουμε να κάνουμε σχετικά με αυτές τις δυνάμεις,γνώμη μου πως θα έρχεται εναντίον μας.

Αρετή

ΑΡΙΘΜΟΣΟΦΙΑ – μυστικοί κώδικες του Ελληνικού αλφαβήτου



Η γλώσσα μας, ένας πολύτιμος και μοναδικός θησαυρός που έχουμε κληρονομήσει από τους προγόνους μας, έχει κάνει την εμφάνιση της χιλιάδες χρόνια πριν και είναι γνωστή σαν την μητέρα όλων των γλωσσών. Είναι γνωστό ότι η Ελληνική γλώσσα έχει τα περισσότερα λήμματα και ότι όλες οι άλλες γλώσσες στηρίζονται πάνω σε αυτήν και όχι μόνο. Το Ελληνικό αλφάβητο έχει και μια άλλη «ιδιαιτερότητα», είναι βασισμένο πάνω στους αριθμούς, δηλαδή η αντιστοιχία αριθμών και γραμμάτων είναι μονοσήμαντη που σημαίνει κάθε γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου αντιστοιχεί σε έναν και μοναδικό φυσικό αριθμό (Πυθαγόρειος Αριθμοσοφία). «Η ονοματοδοσία των όντων ουκ εστί τυχαία» όπως λέει και ο Πλάτων και έχει απόλυτο δίκιο αν δούμε πως πολλές λέξεις σχετικές μεταξύ τους έχουν το ίδιο άθροισμα.                 
                      Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, ένας από τους μέγιστους των Ελλήνων μέγας φιλόσοφος, φυσικός ερευνητής και μέγας εφευρέτης, απέδιδε στους αριθμούς μεταφυσικές ιδιότητες, λέγοντας ότι αυτοί, οι αριθμοί, διέπουν τις κινήσεις των αστέρων και ότι κατέχουν ορισμένη θέση στο Διάστημα. Ο Πυθαγόρας καθορίζει ότι οι βάσεις της σοφίας είναι τέσσερις: η αριθμητική, η μουσική, η γεωμετρία, η αστρονομία και τονίζει ότι ο 4 είναι ιερός αριθμός. Η Τετρακτύς, δηλαδή η τετράδα των αριθμών 1,2,3,4, περιέχονταν στον όρκο των Πυθαγορείων, σύμφωνα με τον οποίο: “ού μα τον αμετέραι γενεαί παραδόντα τετρακτύν, παγάν αέναου φύσεως ρίζωμα τ’ έχουσαν” (όχι δεν θα μαρτυρήσω τα μυστικά της σχολής μας, μα τον παραδώσαντα στη ψυχή μας την τετρακτύν, πηγήν αενάου φύσεως έχουσαν βαθειές ρίζες, εδώ εννοεί τον Πυθαγόρα). Αυτή η μεγάλη προσωπικότητα που διέπρεψε κυρίως στην γεωμετρία και την αστρονομία (συμπαντικοί νόμοι) αν και στις μέρες μας είναι ευρέως γνωστός για το περίφημο θεώρημα του (Πυθαγόρειο θεώρημα), αναφέρθηκε και στην Ελληνική γλώσσα αποδίδοντας της την ιδιαιτερότητα ότι είναι συμπαντική γλώσσα και βασισμένη στους αριθμούς. Η πυθαγόρειος σκέψη καταλήγει στην αντιστοιχία κάθε γράμματος της ελληνικής αλφαβήτου με έναν αριθμό. Οι Πυθαγόρειοι απάντησαν στο ερώτημα “τί το σοφόν?” . Μοναδική απάντηση “ο αριθμός” ενώ στο δεύτερο σκέλος “τι δεύτερον εις σοφίαν” (δηλαδή τι έρχεται δεύτερο μετά τον αριθμό σε σοφία) απάντησαν :”o τοις πράγμασιν τα ονόματα θέμενος” (δηλαδή εκείνος που έδωσε τις ονομασίες σε κάθε πράγμα).
                   «Πάντα κατ αριθμόν γίγνονται» υποστήριζε ο Πυθαγόρας ο Σάμιος και δεν ήταν ο μόνος, καθώς πολλοί αρχαίοι Έλληνες υποστήριξαν ότι οι αριθμοί είναι η αρχή των πάντων. Σύμφωνα με τον Φιλόλαο (Στοβαίου) η φύση των αριθμών είναι γνωμική, ηγεμονικά και διδασκαλική, δηλαδή διαλογιζόμενοι και μεταχειριζόμενοι τους αριθμούς ως σύμβολα δυνάμεθα να αποκτήσουμε συνείδηση εννοιών εκτός των ορίων του ανθρωπίνου επιστητού. Ο Πλωτίνος (Εννεάδες) θεωρεί, ότι εκ του πλήθους των αντικειμένων ο νους αντιλαμβάνεται την ποσότητα, την ποιότητα και την κατηγορία των αριθμών που παράγουν τις έννοιες και τις ιδέες. Ο Αριστοτέλης (Μετά τα Φυσικά) προβαίνει στην απόδειξη ότι οι ιδέες είναι αριθμοί : «οι δε μη εισίν αριθμοί αι ιδέαι ουδ’ όλως οιόν τε αυτάς είναι, εκ τίνων γαρ έσονται αρχών αι ιδέαι». Ο Πλάτων (Τίμαιος) αναφέρει, ότι ο αριθμός είναι το αίτιο της παγκόσμιας αρμονίας και της παραγωγής των πάντων. Ο Πλούταρχος μας πληροφορεί (Στοβαίος) ότι ο Πυθαγόρας ανέπτυξε μεγάλη σπουδή προς τους αριθμούς. Τις γεννήσεις των ζώων, τις περιόδους κινήσεως των αστέρων, επιπλέον και τους θεούς ανήγε σε αριθμούς. Ο Συριανός, διδάσκαλος του Πρόκλου και διάδοχος της Πλατωνικής Ακαδημίας (Αριστοτέλης, Μετά τα Φυσικά), σχολιάζει ότι οι Πυθαγόρειοι ονόμαζαν τους αριθμούς ειδητικούς, ότι δηλαδή οι αριθμοί έχουν σημασία ενδεικτική του είδους, της ποιότητας και όχι μόνον της ποσότητας των όντων.
                  Τα γράμματα της Ελληνικής αλφαβήτου είναι 27 και όχι 24 καθώς σταδιακά τρία γράμματα έχουν καταργηθεί. Τα τρία σύμβολα είναι α) το στίγμα το οποίο ήταν ένα σύμπλεγμα του Σ και του Τ (το γνωστό μας στ δηλαδή – θα θυμάστε οι περισσότεροι πως παλιά λέγαμε πάω στην έκτη Δημοτικού δηλαδή στην ΣΤ), αλλιώς λέγεται και δίγαμα (Γ + Γ = 3+3 =6) το οποίο χρησιμοποιείτο από όλους τους Έλληνες και πρώτοι έπαψαν να το χρησιμοποιούν οι Ίωνες και οι εν Αττική κατοικούντες. Το χρησιμοποιούσαν σαν δίφθογγο στη θέση της Δασείας (Η) και προφερόταν σαν ου, υ, β, φ-ανάλογα την περιοχή. πχ ‘Ορώ – Fορώ. Β) το κόππα το οποίο βρισκόταν μεταξύ του π και του ρ και προφερόταν σαν “ελαφρύ” κάππα με την διαφορά ότι αυτό έμπαινε πριν το Ο και το Υ . πχ Κόπα έπαιρναν οι λέξεις Κόρινθος, κακός, κόρη κ.α. και γ) το σαμπί το οποίο ήταν σύμβολο της αρχαϊκής εποχής κυρίως εντοπισμένο στα Μικρασιατικά παράλια. Έμπαινε στη θέση των δυο Σ πχ. τεσσαράκοντα- τε”π”αράκοντα. Τα παραπάνω σύμβολα έχουν αφαιρεθεί περίπου το 300 π.Χ. και γι αυτό στην Νέα Ελληνική δεν αποδίδεται πάντα σωστά η αριθμοσοφία της αλφαβήτου. Η αντιστοιχία λοιπόν των 27 γραμμάτων στους αριθμούς καθώς και ο τρόπος που μετρούσαν στην Αρχαία Ελλάδα είναι η εξής : Α=1, Β=2, Γ=3, Δ=4, Ε=5, δίγγαμα ΣΤ=6, Ζ=7, Η=8, Θ=9, Ι=10, Κ=20, Λ=30, Μ=40, Ν=50, Ξ=60, Ο=70, Π=80, κόππα Q=90, Ρ=100, Σ=200, Τ=300, Υ=400, Φ=500, Χ=600, Ψ=700, Ω=800, σαμπί=900.
                    Ερχόμενοι στο σήμερα, οι αριθμοί αναλύονται πολύ προσεκτικά και έπειτα από μακρά έρευνα η σημασία τους γίνεται όλο και πιο γνωστή στο ευρύ κοινό διότι πολλοί ειδικοί αναλύουν τα σχετικά με τους αριθμούς καθώς και πως βασίζεται σε αυτούς η Ελληνική γλώσσα. Στους τομείς των Μαθηματικών, της Φυσικής και των άλλων επιστημών η σχέση των αριθμών με την Ελληνική γλώσσα, αποδεικνύει σοβαρά θεωρήματα μέσω της λεξαριθμικής θεωρίας και επιβεβαιώνει έτσι το γεγονός ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η ανώτερη μαθηματική κατασκευή. Επίσης εκτός από τα πολλά παραδείγματα που αναλύονται για να γίνει πλήρως κατανοητή αυτή η έρευνα, δεν λείπει και η ανάλυση του κώδικα των Πυθαγορείων καθώς, όπως προαναφέρθηκε, ο σοφότατος πρόγονος μας είχε αναλύσει από τους πρώτους αυτήν την ιδιαιτερότητα των αριθμών και την σχέση τους με την Ελληνική αλφάβητο.
                   Δυστυχώς, όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, από την κατάργηση των τριών γραμμάτων δεν μπορούμε στην Νέα Ελληνική να αποδώσουμε όλες τις λέξεις όπως πρέπει. Κάποια παραδείγματα όμως μας αποδεικνύουν αυτήν την τελειότητα της Ελληνικής γλώσσας. Αν κάνουμε το άθροισμα στους μονοψήφιους αριθμούς θα έχουμε σύνολο 45, στους διψήφιους 450 και στους τριψήφιους 4500 και τελικό σύνολο όλων των αριθμών 4995. Η λέξη «γράμμα» έχει σύνολο 185 και διαπιστώνουμε ότι 4995/185= 27. τυχαίο; Καθόλου αν αναλογιστούμε πως 4+9+9+5 μας βγάζει σύνολο και πάλι 27. Οι λέξεις «αριθμός», «μαθηματικά», «νόμος» και «ευθεία» βγάζουν το άθροισμα 430, λέξεις που είναι σχετικές μεταξύ τους!!! Γνωρίζουμε από την μυθολογία πως οι Ολύμπιοι θεοί έπιναν νέκταρ και έτρωγαν αμβροσία και έχουμε την λέξη «Ολύμπιος» που έχει άθροισμα 900 και διαπιστώνουμε «αμβροσία»=424 και «νέκταρ»=476 σύνολο 900!!!  Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να βγάλουμε και το άθροισμα ολόκληρων φράσεων σχετικών μεταξύ τους όπως « Tο μέγα Θηρίον» = 666 αλλά και πολλές άλλες φράσεις που βγάζουν σχετικά αθροίσματα παρόλο που λείπουν τα τρία γράμματα!!!
                  Τα παραδείγματα της αντιστοιχίας των αριθμών με τα γράμματα της Ελληνικής γλώσσας είναι πολλά όπως : μονάς (40+70+50+1+200=361 – 3+6+1=10 – 1), εν (5+50=55 – 5+5=10 – 1), άλφα (1+30+500+1=532 – 5+3+2=10 – 1), ενιαυτός (5+50+10+1+400+70+200=1036 – 1+3+6=10 – 1) και συνεχίζουμε με τους υπόλοιπους αριθμούς δυάς (4+400+1+200=605 – 6+5=11 – 1+1=2), τρεις (300+100+5+10+200=615 – 6+1+5=12 – 1+2=3) κτλ. , όμικρον (70+40+10+20+100+70+50= 360 όσες οι μοίρες του κύκλου). Α’ τετρακτύς: 4 (Δ), Β’ τετρακτύς: 10 (Α+Β+Γ+Δ = 1+2+3+4 = 10 = Ι)
10=1+0=1=ΕΝ (Μονάδα), Γ’ τετρακτύς: 36 (Β’ τετρακτύς + Ε + ς +Ζ + Η = 10+5+6+7+8 = 36), Α’ τετρακτύς + Β’ τετρακτύς + Γ’ τετρακτύς + Ε = 4+10+36+5 = 55 = 5+5 = 10 = 1+0 = ΕΝ. Όλες δηλαδή οι Ελληνικές λέξεις , κρύβουν την βαθύτερη σημασία τους και όλες είναι βασισμένες στους αριθμούς. Γι αυτό όταν λέμε αριθμοσοφία εννοούμε την σοφία που περικλείουν οι αριθμοί, δηλαδή κατά τον Πυθαγόρα οι λεξάριθμοι κτλ.
                  Είναι γνωστό πως τα μαθηματικά είναι η μόνη σταθερή επιστήμη (όλες οι άλλες μεταβάλλονται) και η άμεση σχέση των γραμμάτων του Ελληνικού αλφαβήτου με τους αριθμούς είναι αδιαμφισβήτητη. Δεν είναι τυχαίο αυτό που κάνουν στο εξωτερικό : να διδάσκουν την αρχαία ελληνική γλώσσα και να μην παύουν να λένε ότι έχει μαθηματική δομή και εμπεριέχει την μουσική αρμονία, όπως επίσης και ότι είναι η γλώσσα των ηλεκτρονικών υπολογιστών- η μητέρα όλων των γλωσσών! (όλοι οι αστροφυσικοί παγκοσμίως ομιλούν την Αρχαία Ελληνική). Στην χώρα μας θα έπρεπε να την διδασκόμαστε σε αυτή της την μορφή στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, θα βοηθούσε και στην εκμάθηση των ξένων γλωσσών καθώς όλες είναι μεταγενέστερες. Μία καλή κίνηση εκτός του ότι ήδη η Αρχαία Ελληνική διδάσκεται στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, είναι η επαναφορά του πολυτονικού συστήματος στην Νέα Ελληνική. Όμως αυτό είναι ένα ζήτημα που χωρά πολύ μεγάλη συζήτηση…

Πηγή

Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013

Από τον Μικρόκοσμο στον Μακρόκοσμο


Από τον Μικρόκοσμο στον Μακρόκοσμο

ImageΤελικά πόσο πολύπλοκος είναι ο κόσμος που μας περιβάλλει; Το μεγάλο αυτό φιλοσοφικό ερώτημα επιχειρεί να προσεγγίσει η Δέσποινα Δημότση, τονίζοντας τις ομοιότητες που παρουσιάζουν τα σώματα του Μικρόκοσμού με αυτά του Μακρόκοσμου. Από τη δομή ενός μικροσκοπικού μορίου, μέχρι τις κινήσεις ενός πλανητικού συστήματος, τα πάντα δείχνουν να διέπονται στη βάση τους από τους ίδιους φυσικούς νόμους και συμπεριφορές. Πόσο τυχαία μπορεί να είναι όλα αυτά;
Της Δέσποινας Δημότση / debbiedim@hotmail.com
Είναι σίγουρο πως οι νόμοι που διέπουν το σύμπαν φρόντισαν στο να δίνεται στα άνθρωπο η εντύπωση πως δεν δημιουργήθηκαν τυχαία. Το καθετί έχει τη δική του θέση στο αχανές διάστημα, τη δική του σημασία και το δικό του ρόλο. Και το κάθε δημιούργημα είναι αλληλένδετο με όλα τα υπόλοιπα. Από το πρωτόνιο, το νετρόνιο και το ηλεκτρόνιο μέχρι τους πλανήτες, τα νεφελώματα και τους γαλαξίες. Ολα αυτά, παρόλο που είναι τόσο «μακρινά» το ένα από το άλλο, μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους, παρόλο που οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε μπει ποτέ στη διαδικασία να το ερευνήσουμε.
Κάπως έτσι, ο άνθρωπος βρέθηκε «παγιδευμένος» ανάμεσα στον Μικρόκοσμο και τον Μακρόκοσμο, διαχωρίζοντας τα εντελώς το ένα από το άλλο. Αλλά στην ουσία το μόνο που διαφέρει είναι το μέγεθος στο χώρο και στο χρόνο, μιας και το σύμπαν «φρόντισε» τα δημιουργήματά του να έχουν συγκεκριμένη δομή. Ένα πολύ χαρακτηριστικό  παράδειγμα είναι η σύγκριση της δομής του εγκεφάλου μας με αυτήν του σύμπαντος! Σύμφωνα με τα επιστημονικά πορίσματα, η δομή τους είναι πανομοιότυπη, ενώ αν τα εξετάσουμε σε μικρογραφίες, μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε πως διαθέτουν και το ίδιο σχήμα. Μία άλλη ομοιότητα που μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε, αφορά τη γέννηση ενός κυττάρου και τον θάνατο ενός αστεριού. Το σχήμα τους είναι ακριβώς το ίδιο, όπως εξάλλου συμβαίνει και στην περίπτωση που συγκρίνουμε ένα μάτι με ένα νεφέλωμα.
Εξετάζοντας ακόμη περισσότερα ανάλογα με τα παραπάνω παραδείγματα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οι νόμοι που διέπουν τα πάντα στο σύμπαν, δε διαφέρουν και πολύ, είτε εξετάζουμε πτυχές του μακρόκοσμου, είτε του μικρόκοσμου. Για σκεφτείτε: Η σχέση που συνδέει το μέγεθος ενός βακτηριδίου με τον άνθρωπο πάνω στον οποίο αναπτύσσεται, συνδέει και τον ίδιο τον άνθρωπο με τον πλανήτη πάνω στον οποίο ζει. Οπως αντίστοιχα συμβαίνει και με το χρόνο ζωής του βακτηριδίου σε σχέση με αυτόν του ανθρώπου και τον χρόνο ζωής του ανθρώπου σε σχέση με αυτόν της Γης. Πρόκειται δηλαδή για τις ίδιες σχέσεις σε διαφορετικά επίπεδα της συμπαντικής κλίμακας! Και αν αναλογιστούμε πως στο CERN της Ελβετίας «ψάχνουν» ένα μικροσκοπικό σωματίδιο που «ευθύνεται» για όλη την πολυπλοκότητα του κόσμου μας, μπορούμε με ευκολία να κατανοήσουμε όλα τα παραπάνω.
Ολα τα στοιχεία της φύσης, λοιπόν, είναι αλληλένδετα μεταξύ τους. Τα πάντα έχουν την ίδια σημαντικότητα, από ένα άτομο μέχρι τον μεγαλύτερο πλανήτη ενός απομακρυσμένου γαλαξία. Αν και οι αποστάσεις στο σύμπαν φαίνονται άπειρες στα δικά μας μάτια (αρκετοί επιστήμονες υιοθετούν και θεωρίες περί παράλληλων συμπάντων), εντούτοις, ως άνθρωποι μοιάζει να αποτελούμε έναν ενδιάμεσο κρίκο σε μια αλυσίδα, αφού μπορούμε να κατανοήσουμε – όσο μας επιτρέπεται – τους κανόνες που διέπουν τους φυσικούς νόμους, είτε για σώματα που βρίσκονται «μακριά» μας, είτε «κοντά» μας.
Στη βάση των δύο αυτών κόσμων χρησιμοποιείται η παγκόσμια γλώσσα του σύμπαντος, τα μαθηματικά, που μας επιτρέπουν να κατανοούμε πλήρως τα μεγέθη! Στην ιστοσελίδα http://htwins.net/scale2 , μπορείτε να βρείτε μια εξαίσια απεικόνιση του σύμπαντος που μας περιβάλλει. Ο δημιουργός της έφτιαξε μια σειρά από δεκάδες κύκλους οργανισμών, ουρανίων σωμάτων και αστρικών συμπλεγμάτων, τα οποία καταδεικνύουν περίφημα τις ομοιότητες που παρουσιάζει ο μικρόκοσμος με τον μακρόκοσμος. Αν δώσουμε σε όλα αυτά τα στοιχεία την απαιτούμενη προσοχή, αντιλαμβανόμαστε με αισθήματα δέους το πόσο πολύπλοκος αλλά ταυτόχρονα και απλός είναι ο κόσμος μας.
Συμπερασματικά, είτε αποφασίσουμε να χρησιμοποιήσουμε τηλεσκόπιο, είτε μικροσκόπιο, η μαγεία της αναζήτησης είναι η ίδια, από τη στιγμή που το σύμπαν, από το μικρότερο στοιχείο του μέχρι τον πιο μακρινό γαλαξία, κρύβει πολλά και υπέροχα μυστικά που ακόμη δεν έχουμε ανακαλύψει!
Πηγή

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Ηχητική Αιώρηση - Αντιβαρύτητα ! Πανάρχαια γνώση που χρησιμοποιείται και σήμερα.

Γράφει η Αρετή Γεωργακοπούλου

 Υπάρχει γύρω μας ένα πεδίο που δεν αντιλαμβανόμαστε με τις ελλιπείς αισθήσεις μας, ένα ενεργειακό πλέγμα που περιβάλλει όλο το Σύμπαν. Αυτό σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς είναι ο Αιθήρ, το πέμπτο στοιχείο. Ο Πλάτων μας δίνει πληροφορίες στον Τίμαιο για τα λεγόμενα "πλατωνικά" στερεά και δίνει στον Αιθέρα το σχήμα του δωδεκάεδρου. Το δωδεκάεδρο αποτελείται από δώδεκα πεντάγωνα όπου από κάθε πεντάγωνο προκύπτει η θεϊκή Πεντάλφα, από την οποία προκύπτει η χρυσή τομή. Δείτε περισσότερα εδώ για το συγκεκριμένο σχήμα και τις ιδιότητές του και θα κατανοήσετε πως όλη η δημιουργία προκύπτει από την χρυσή τομή!

 Οι ιδιότητες όμως του Αιθέρος είναι άπειρες.. Και μας περιμένουν να τις ανακαλύψουμε. Όλα τα "μετα-φυσικά" φαινόμενα βρίσκουν εξήγηση στην κβαντική επιστήμη και γίνεται κατανοητό πως τα πράγματα δεν είναι όπως τα βλέπουμε. Φαινόμενα όπως τηλεκίνηση, απομακρυσμένη προβολή, το φαινόμενο των διδύμων που αισθάνονται από μακριά ο ένας τον άλλον,τα "ερωτευμένα φωτόνια",  ο χορός της βροχής των ινδιάνων, ακόμα και τα βουντού των μάγων, όλα εξηγούνται μέσω του Αιθέρος.

 Πριν σας μιλήσω για το θέμα της ηχητικής αντιβαρύτητας θα ήθελα να επισημάνω κάτι: Σε όσους πραγματικά ενδιαφέρονται για την γνώση των προγόνων μας συμβουλεύω αυτό: μην μένετε επιφανειακά πάνω σε αυτήν, βυθιστείτε στον ωκεανό της με αργά βήματα και προσπαθήστε να την κατακτήσετε. Με το να λέμε: " Ο Ηράκλειτος είπε αυτό, ο Πλάτων είπε το άλλο, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τεχνολογία" δεν γίνεται κάτι. Το Ζήτημα είναι να σκεφτούμε γιατί λένε ό,τι λένε και να βρούμε μετά από μελέτη τα μυστικά της τεχνολογίας των αρχαίων! Μην ακούτε τον πολύ κόσμο που λέει "χάθηκε η γνώση, δεν υπάρχει τίποτα" και επαναπαύεται. Μπορεί κανείς, αν έχει την θέληση να ψάξει σε σκόρπιες πηγές και να ενώσει ύστερα το παζλ, να κάνει μια ωραία αρχή και να βοηθήσει έτσι και τους υπόλοιπους. Σίγουρα έχει χαθεί μεγάλο κομμάτι, όχι όμως τόσο όσο πιστεύεται. Να είναι καλά οι Κόπτες Αιγύπτιοι και οι Άραβες που έσωσαν σε μετάφραση πολλά ελληνικά κείμενα, και οι Θιβετιανοί που χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα μέρος αυτής της γνώσης. Και, όπως λέει ο Πλάτων στον διάλογο Μενέξενο, σκοπός μας πρέπει να είναι, όχι μόνο να καμαρώνουμε για τους προγόνους μας, αλλά και να τους ξεπεράσουμε! Προς αυτό προσπαθώ κι εγώ να προτρέψω όσους διαβάζουν το άρθρο. Με λυπεί το ότι περνούν τα χρόνια και βλέπω άτομα με πνευματικές ανησυχίες να μένουν στάσιμοι και να μην υπάρχει καμία εξέλιξη. Να μένουν στο μπλα-μπλα και στις θεωρίες και να τσακώνονται οι μεν με τους δε για ανοησίες, αντί να κοιτάξουν να κάνουν την γνώση κτήμα και δύναμη τους και να την διαδώσουν! Μόνο όταν θα γίνει αυτό θα μπορέσει να σωθεί η Ελλάς, αλλά και όλη η ανθρωπότητα.

 Σε παλαιότερο άρθρο βλέπουμε έναν κύριο να έχει φτιάξει ολόκληρο πάρκο από ογκόλιθους και να έχουμε μείνει με την απορία πώς κατάφερνε και τους σήκωνε στον αέρα.Κάποιοι είπαν πως τον άκουσαν να τραγουδάει στους ογκόλιθους.Μεγάλο ρόλο παίζει και η γνώση του μαγνητικού πεδίου που μας περιβάλλει. Επίσης με το εν λόγω φαινόμενο μας λύνεται και η απορία του πώς τοποθετήθηκαν τόσο μεγάλοι ογκόλιθοι στην μεγάλη Πυραμίδα, πώς έφτιαξαν τα Μενίρ, το Στόουνχέιντζ και άλλα μεγαλουργήματα.Σας παραθέτω απόσπασμα από το πολύ καλό βιβλίο του Δημήτριου Ευαγγελόπουλου "Αντιβαρύτητα" σελ 19-22  σχετικά με ένα άλλο παρόμοιο φαινόμενο :


ΗΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΗΤΑ;
Από την αρχαιότητα έχουν αναφερθεί ανυψώσεις και μετεωρίσεις αντικειμένων
μέσω κατάλληλων ηχητικών κυμάτων. Οι Θιβετανοί μάλιστα μοναχοί
θεωρούνται ειδήμονες σε αυτό. Η παρακάτω ιστορία που δημοσιεύθηκε σε ένα
Γερμανικό περιοδικό έχει ως εξής:
Γνωρίζουμε από τους ιερείς της άπω ανατολής ότι αυτοί μπορούσαν να
ανυψώσουν με διάφορους ήχους βαρείς ογκόλιθους πάνω σε ψηλά βουνά...Η
γνώση των διάφορων ηχητικών κραδασμών καταδεικνύει ότι ένα δονούμενο
και συμπυκνωμένο ηχητικό πεδίο μπορεί να εξουδετερώσει τη δύναμη της
βαρύτητας. Ο Σουηδός μηχανικός Olaf Alexanderson έγραψε γι’ αυτό το
φαινόμενο στο βιβλίο του Implosion No. 13. Η παρακάτω αναφορά βασίζεται
σε παρατηρήσεις που έγιναν πριν από 20 μόνο χρόνια στο Θιβέτ. Έχω αυτή
την αναφορά από το φίλο μου πολιτικό μηχανικό Henry Kjelson. Αυτός τη
συμπεριέλαβε αργότερα στο βιβλίο του Οι Απωλεσθείσες Τεχνικές.
Η ιστορία του έχει ως εξής: Ένας Σουηδός γιατρός, ο Δρ. Jarl, φίλος του
Kjelsons, σπούδασε στην Οξφόρδη. Στη διάρκεια εκείνου του χρόνου έγινε
φίλος με ένα νεαρό Θιβετανό σπουδαστή. Μετά από δυο χρόνια, το 1939, ο
Δρ. Jarl, έκανε ένα ταξίδι στην Αίγυπτο για την Αγγλική Επιστημονική
Κοινότητα. Εκεί τον βρήκε ένας αγγελιαφόρος του Θιβετανού φίλου του και
τον κάλεσε να έρθει επειγόντως στο Θιβέτ για να κουράρει ένα μεγάλο Λάμα.
Ο Δρ. Jarl αφού πήρε την άδεια ακολούθησε τον αγγελιαφόρο και έφθασε
μετά από ένα μακρύ ταξίδι με αεροπλάνο και καραβάνια Γιακ στο μοναστήρι
όπου ζούσαν ο γέρος Λάμα και ο φίλος του, που κατείχε τώρα μια υψηλή
θέση.
Ο Δρ. Jarl έμεινε εκεί για κάποιο χρόνο και λόγω της φιλίας του με τους
Θιβετανούς έμαθε από αυτούς πολλά πράγματα που οι άλλοι ξένοι δεν είχαν
την ευκαιρία να ακούσουν ή να παρατηρήσουν.
Μια μέρα ο φίλος του τον πήγε σε ένα μέρος κοντά στο μοναστήρι και του
έδειξε ένα κεκλιμένο λιβάδι που περιβαλλόταν βορειοδυτικά από υψηλούς
γκρεμούς. Σε έναν από τα πέτρινα τοιχώματα, σε ύψος 250 περίπου μέτρων
υπήρχε μια μεγάλη τρύπα που φαινόταν σαν η είσοδος μιας σπηλιάς. Μπροστά
από αυτή τη τρύπα υπήρχε μια πλατφόρμα πάνω στην οποία οι μοναχοί
έκτιζαν ένα πέτρινο τοίχο. Η μόνη πρόσβαση σε αυτή την πλατφόρμα ήταν
από τη κορυφή του γκρεμού και οι μοναχοί κατέβαιναν εκεί με τη βοήθεια
σκοινιών.
Στη μέση του λιβαδιού, 250 περίπου μέτρα από τον γκρεμό, υπήρχε μια
γυαλισμένη πέτρινη πλάκα με μια κοιλότητα σαν κούπα στο κέντρο της. Η
κοιλότητα αυτή είχε διάμετρο ενός μέτρου και βάθος 15 εκατοστά. Ένας
μεγάλος ορθογώνιος ογκόλιθος μανουβράρετο με τη βοήθεια βοδιών Γιακ
μέσα σε αυτή τη σπηλιά. Ο ογκόλιθος είχε πλάτος ένα μέτρο και μήκος
ενάμιση μέτρο. Μετά στήθηκαν 19 μουσικά όργανα σε ένα τόξο 90 μοιρών, σε
μια απόσταση 63 μέτρων από τη πέτρινη πλάκα. Η ακτίνα αυτή των 63 μέτρων
μετρήθηκε με ακρίβεια. Τα μουσικά όργανα αποτελούντο από 13 τύμπανα και
έξη σάλπιγγες. Οκτώ τύμπανα είχαν διατομή ενός μέτρου και μήκος ενάμιση
μέτρο. Τέσσερα τύμπανα είχαν ενδιάμεσο μέγεθος με μια διατομή 0,7 μέτρων
και μήκος ενός μέτρου. Το μόνο μικρό τύμπανο είχε διατομή 0,2 μέτρα και
μήκος 0,3 μέτρα. Όλες οι σάλπιγγες είχαν το ίδιο μέγεθος, μήκους 3,12
μέτρων και ανοίγματος 0,3 μέτρων. Τα μεγάλα τύμπανα και όλες οι σάλπιγγες
ήσαν στερεωμένα πάνω σε βάσεις οι οποίες μπορούσαν να ρυθμιστούν με
ράβδους προς τη κατεύθυνση της πέτρινης πλάκας. Τα μεγάλα τύμπανα ήσαν
κατασκευασμένα από φύλλο σιδήρου 3χιλιοστών και είχαν βάρος 150 kg.
Ήσαν κατασκευασμένα σε πέντε τομείς. Όλα τα τύμπανα ήσαν ανοιχτά στο
ένα άκρο, ενώ το άλλο είχε ένα πάτο από μέταλλο, πάνω στο οποίο κτυπούν οι
μοναχοί με μεγάλα δερμάτινα ρόπαλα. Πίσω από κάθε όργανο ήταν μια σειρά
μοναχών. Όταν ο ογκόλιθος ήταν στη θέση του ο μοναχός πίσω από το μικρό
τύμπανο έκανε σινιάλο να αρχίσει το κονσέρτο. Το μικρό αυτό τύμπανο είχε
ένα πολύ οξύ ήχο και μπορούσε να ακουστεί μαζί με τα άλλα όργανα που
έκαναν ένα τρομερό θόρυβο. Όλοι οι μοναχοί τραγουδούσαν και έψελναν μια
προσευχή, αυξάνοντας σιγά - σιγά το τέμπο αυτού του απίστευτου θορύβου.
Στη διάρκεια των τεσσάρων πρώτων λεπτών δε συνέβη τίποτα. Μετά, καθώς
αύξανε η ταχύτητα της τυμπανοκρουσίας και ο θόρυβος, ο ογκόλιθος άρχισε
να κουνιέται και να ταλαντώνεται και ξαφνικά απογειώθηκε στον αέρα με μια
αυξανόμενη ταχύτητα προς τη κατεύθυνση της πλατφόρμας μπροστά στην
τρύπα της σπηλιάς, σε ύψος 250 μέτρων. Μετά από τρία λεπτά ανόδου
προσγειώθηκε πάνω στη πλατφόρμα.
Έφεραν συνεχώς νέους ογκόλιθους προς το λιβάδι και οι μοναχοί που
χρησιμοποιούσαν αυτή τη μέθοδο μετέφεραν με αυτό το τρόπο 5 με 6
ογκόλιθους την ώρα σε μια πτήση παραβολικής τροχιάς μήκους 500 περίπου
μέτρων και ύψους 250 μέτρων. Μια πολύ απίστευτη εργασία. Ο Δρ. Jarl
γνώριζε για την ανύψωση των βράχων. Θιβετανοί ειδήμονες σαν τους Linaver,
Spalding και Huc είχαν μιλήσει γι’ αυτό, αλλά δεν το είχαν δει ποτέ. Ο Δρ Jarl
ήταν ο πρώτος ξένος που είχε την ευκαιρία να δει αυτό το αξιόλογο θέαμα.
Επειδή νόμιζε στην αρχή ότι είχε πέσει θύμα μιας μαζικής ψύχωσης, τράβηξε
δυο φιλμ του συμβάντος. Τα φιλμ αυτά έδειξαν εντούτοις τα ίδια ακριβώς
πράγματα με αυτά που είχε παρατηρήσει.
Η Αγγλική Εταιρία για την οποία εργαζόταν ο Δρ. Jarl δήμευσε τα δύο φιλμ και
τα χαρακτήρισε σα διαβαθμισμένα. Θα αποχαρακτηρίζονταν μόνο το 1990...
Προφανώς οι προσευχές που έψελναν οι μοναχοί δεν είχαν καμιά άμεση
επίδραση στο γεγονός της ανύψωσης των βράχων. Η όλη αντίδραση δεν
προκλήθηκε από τη θρησκευτική θέρμη τους, αλλά από τη γνώση του
μυστικού της γεωμετρικής τοποθέτησης των μουσικών οργάνων σε σχέση με
τους βράχους που επρόκειτο να ανυψωθούν και από τον αρμονικό συντονισμό
των τυμπάνων και των σαλπίγγων. Η συνδυασμένη δυνατή ψαλμωδία των
ιερέων με ένα ορισμένο ύψος και ρυθμό μπορεί να προσέφερε κάτι στο
συνολικό φαινόμενο. Η ομάδα των συνδυασμένων ηχητικών κυμάτων που
παρήχθησαν με αυτό το τρόπο προκάλεσε μια αντιβαρυτική επίδραση στο
σημείο εστίασής τους (τη θέση των βράχων) και γύρω από το τόξο μέσω του
οποίου κινήθηκαν οι βράχοι.
Οι Θιβετανοί μας δίνουν με αυτό το τρόπο μια άμεση ιδέα για το πώς να
κατασκευάσουμε ένα διαστημόπλοιο αντιβαρύτητας, ηχητικής προώθησης. Το
μόνο που χρειάζεται είναι να συμπληρώσουμε το κύκλο των ηχητικών
γεννητριών και να έχουμε έτσι ένα δίσκο που δημιουργεί μια αντιβαρυτική
δύναμη στο κέντρο του.
Μερικοί υποστηρίζουν ότι γίνονται ήδη πειράματα αυτού του είδους και ότι οι
ηχητικές μέθοδοι χαμηλής συχνότητας έχουν αντικατασταθεί από γεννήτριες
υψηλής συχνότητας, ενώ διάφορα ηλεκτρονικά συστήματα επιτρέπουν τον
πλήρη έλεγχο της κίνησης.
Ας σημειωθεί ότι οι υπέρηχοι χρησιμοποιούνται ήδη επιστημονικά για τη
συγκόλληση μετάλλων όπως επίσης στη λεγόμενη ψυχρή σύντηξη. Το
περιοδικό New Energy News παρουσίασε τον Ιούνιο του 1996 ένα γράμμα του
Donald P. Walton στο οποίο αυτός εξέθετε τη θεωρία ενός φίλου του
ηλεκτρονικού σχετικά με τη χρησιμοποίηση του ήχου στην ανύψωση
αντικειμένων:
Κάθε ενεργειακό επίπεδο έχει τρεις μοναδικές συχνότητες. Εξ’ αιτίας επίσης
της δημιουργικής και καταστροφικής αλληλεπίδρασης των τριών αυτών
συχνοτήτων παράγει ένα ιδιαίτερο σύνθετο ενεργειακό επίπεδο...Για τους
σκοπούς μας οι συχνότητες δεν είναι σημαντικές. Αυτό που είναι σημαντικό
είναι η σχέση αυτών των συχνοτήτων μεταξύ τους μέσα στα αντίστοιχα
ενεργειακά τους επίπεδα.
Παρεμβάλλοντας τη σχέση συχνότητας του υψηλότερου ενεργειακού επιπέδου
έτσι ώστε οι ιδιαίτερες συχνότητες που επιλέγουμε να παράγουν γήινες
αντηχήσεις σα μια από τις ετερόδυνες συμβολές τους, μπορούμε να
δημιουργήσουμε ένα ισχυρότατο πεδίο που συμβάλλει δραστικά με το
μαγνητικό περίβλημα της γης.
Οι λόγοι συχνότητας αυτού του επιπέδου είναι 1,4 και 5, ή σε μουσικούς
όρους οι τόνοι do, fa και so. Επιλέγοντας σαν αντιπροσωπευτικές συχνότητες
τις 48Hz, 64Hz και 72Hz - αλλά μετακινώντας τες ελάχιστα προς τα κάτω, έτσι
ώστε η ετερόδυνη συμβολή των δυο υψηλότερων συχνοτήτων να γίνει 7,83
Hz, επιτυγχάνουμε αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα.
Εφόσον η ποιότητα του πραγματικού ενεργειακού επίπεδου είναι αυτή των
βαθμωτών στασίμων κυμάτων, επιμήκων στη φύση τους, η χρησιμοποίηση
ηχητικών κυμάτων μπορεί να προσομοιάσει ή αντανακλάσει την
αλληλεπίδρασή τους, εάν το μέσον δια του οποίου τα άγουμε είναι ιοντικό.
Ετοίμασα ένα κυματοδηγό με τρεις βραχίονες που συγκλίνουν σε ένα κέντρο,
ο καθένας σε σκέλος 120 μοιρών. Κάθε σκέλος κόπηκε από σωλήνα
υδρορροής PVC τετραγωνικής διατομής και μετρήθηκε ώστε να αντιστοιχεί σε
ένα ακριβές κλάσμα του μήκους κύματος για μια από τις συχνότητες, δηλαδή
12, 9 και 8 ίντσες ή πολλαπλάσιά τους. Πρέπει να χρησιμοποιηθούν
μορφοτροπείς που να μπορούν να παράγουν 120 dB στο επιλεγόμενο μέσο και
να τοποθετηθούν στα άκρα των κοιλοτήτων. Η μέτρηση γίνεται από την
πλευρά του μορφοτροπέα μέχρι το σημείο της τομής.
Η παραγωγή των απαιτούμενων συχνοτήτων είναι σχετικά απλή και θα πρέπει
να ξεκινήσουμε με ένα κύριο ταλαντωτή με ένα λεπτό αυξητικό συντονισμό
στα 576Hz. Αυτός συνδέεται με τρεις ενισχυτές buffer των οποίων η έξοδοι
λαμβάνονται ίσες με: 1) 72Hz (διαίρεση με το 8), 2) 64Hz (διαίρεση με το 9)
και 3) 48Hz (διαίρεση με το 12). Και οι τρεις λαμβάνονται μέσω ενός
τετραγώνου προς τον ημιτονικό μετατροπέα και προς τους μορφοτροπείς μέσω
ενισχυτών ισχύος...

Βλέπουμε λοιπόν πώς η μουσική και οι δονήσεις της επηρεάζουν την ύλη. Κατά την άποψή μου, η μουσική είναι σαν την Δημιουργία, μέσα από τις δονήσεις προκύπτουν τα σχήματα και από αυτά ο Κόσμος του Γίγνεσθαι.. και αυτό γίνεται πάντα.

Στα παρακάτω βίντεο θα δείτε πειράματα σχετικά με το φαινόμενο και ένα ντοκιμαντέρ. Με το φαινόμενο της αντιβαρύτητας να παρατηρείται και στα Α.Τ.Ι.Α., βλέπουμε ότι η γνώση αυτή είναι και γήινη.. Τώρα, το ποιος την έδωσε σε ποιον, και αν τελικά κάποια Α.Τ.Ι.Α. είναι εξωγήινα ή γήινα..είναι ένα άλλο θέμα! Και ως επίλογο να θέσω αυτό: Πιστέψτε στις δυνάμεις σας! Είστε πολύ πιο σημαντικοί από όσο νομίζετε!







Related Posts with Thumbnails