Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Ανέκδοτα και Διδάγματα των αρχαίων Ελλήνων




Ο φιλόσοφος Αντισθένης συμβούλευε τους Αθηναίους να ανακηρύξουν με την ψήφο τους τα γαϊδούρια σε άλογα. Και όταν του είπαν ότι κάτι τέτοιο είναι έξω από κάθε λογική, ο Αντισθένης παρατήρησησε:
“Μήπως και στρατηγούς δεν αναδεικνύετε άντρες απλώς με την ψήφο σας και χωρίς να έχουν πάρει καμία απολύτως εκπαίδευση;

Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο, απάντησε:
“Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων.”

Ένας μοχθηρός άνθρωπος ήθελε να φυλάξει το σπίτι του από κάθε κακό. Έβαλε στην πόρτα μια επιγραφή που έλεγε:
“Κανένα κακό να μη μπει στο σπίτι αυτό”.
Ο Διογένης διάβασε την επιγραφή και απόρησε:
“Μα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού από που θα μπει; “

Ο Μ.Αλέξανδρος έστειλε στον Φωκίωνα 100 τάλαντα. Ο αθηναίος πολιτικός ρώτησε τους ανθρώπους που του έφεραν το μεγάλο αυτό ποσό:
“Γιατί ο Αλέξανδρος διάλεξε εμένα απ’ όλους τους Αθηναίους για να μου χαρίσει 100 τάλαντα; “
Οι απεσταλμένοι απάντησαν:
“Γιατί μόνο εσένα θεωρεί έντιμο άνθρωπο”
Ο Φωκίωνας αρνήθηκε το δώρο λέγοντας:
“Ας μ’αφήσει λοιπόν και να είμαι και να φαίνομαι έντιμος”.

Παρακινούσαν τον Φίλιππο της Μακεδονίας να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε:
“Δεν είστε καλά! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ’άλλα μέρη; “

Είπαν στον Σωκράτη ότι κάποιος έλεγε άσχημα λόγια γι’αυτόν. Ο Σωκράτης απάντησε:
“Καθόλου παράδοξο. Ποτέ του δεν έμαθε να λέει καλά λόγια”.

Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε:
“Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν”.

Επέστρεφε ο Διογένης από τους Ολυμπιακούς αγώνες και ένας τον ρώτησε, αν ήταν εκεί πολύς κόσμος. Ο Διογένης αποκρίθηκε:
“Κοσμος υπήρχε πολύς, άνθρωποι όμως λίγοι”

Ρώτησαν τον φιλόσοφο Στίλπωνα, αν υπάρχει κάτι πιο ψυχρό από ένα άγαλμα.
“Ναι” είπε, “ένας αναίσθητος άνθρωπος”.

Ένα φίδι τυλίχθηκε γύρω από το κλειδί μιας πόρτας. Οι μάντεις χαρακτήρισαν το γεγονός θαύμα. Ο Λεωτυχίδης όμως, βασιλιάς της Σπάρτης, θεώρησε αδικαιολόγητο τον χαρακτηρισμό.
“Για μένα θαύμα θα ήταν”, είπε “αν τυλιγόταν το κλειδί γύρω από το φίδι και όχι το φίδι γύρω από το κλείδι”.

Κάποτε ο Διογένης είδε μια γυναίκα να σκύβει πάρα πολύ μπροστά στα αγάλματα των θεών. Θέλοντας να την απαλλάξει από την θρησκοληψία, την πλησίασε και της είπε:
“Μη σκύβεις τόσο πολύ κυρά μου, γιατί κάποτε ο θεός θα σταθεί πίσω σου και θα δει άσχημα πράγματα”.

Ο φιλόσοφος Στίλπωνας κλήθηκε στον Άρειο Πάγο για να βεβαιώσει αν πραγματικά είπε ότι η Αθηνά δεν είναι θεός..
“Και βέβαια δεν είναι θεός, θεά είναι, αφού είναι γυναίκα” είπε.
Όταν το άκουσε ο Θεόδωρος, ο λεγόμενος “άθεος”, τον ειρωνεύτηκε λέγοντας:
“Απο πού το γνώριζε ο Στίλπωνας; Ή μήπως σήκωσε τον χιτώνα της Αθηνάς και είδε τον κήπο της; “

Έδειξαν στον Διαγόρα τον “άθεο” τα πολλά αφιερώματα ανθρώπων που είχαν σωθεί από ναυάγια με τη βοήθεια των θεών. Ο Διαγόρας απάντησε:
“Αν οι θεοί φρόντιζαν να σώσουν και όσους πνίγηκαν, τότε θα βλέπατε πολύ περισσότερα αφιερώματα”.

Όταν ο Διογένης είδε έναν νεαρό να φιλοσοφεί του είπε:
“Σου αξίζει έπαινος νεαρέ, γιατί στρέφεις το ενδιαφέρον των εραστών από την ομορφιά του σώματος στην ομορφιά της ψυχής σου”

Ένας φτωχός πλησίασε τον Σωκράτη και του είπε:
“Θέλω να γίνω μαθητής σου, αλλά δεν έχω τίποτε, το μόνο που μπορώ να σου προσφέρω είναι ο εαυτός μου”
Ο Σωκράτης του απαντά:
“Δεν καταλαβαίνεις λοιπόν ότι μου δίνεις το πιο σπουδαίο πράγμα;”

Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιό του. Ο φιλόσοφος ζήτησε ως αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό.
“Με τόσα χρήματα”, είπε,”θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο”.
“Αγόρασε”, είπε ο Αρίστιππος, “κι έτσι θα έχεις δύο”.

Προσπαθούσε ο Ζήνων ο Ελεάτης να αποδείξει στον Αντισθένη με περίπλοκα και σοφιστικά επιχειρήματα ότι δεν υπάρχει κίνηση. Ο Αντισθένης άρχισε να βαδίζει, ενώ συγχρόνως ρωτούσε τον Ζήνωνα:
“Δεν νομίζεις ότι τα γεγονότα είναι πιο ισχυρά από τα επιχειρήματά σου;”

Υπερηφανευόταν κάποιος σε μια παρέα και έλεγε ότι είχε πάρος μέρος σε πολλούς αγώνες σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και είχε πραγματοποιήσει εξαιρετικές αθλητικές επιδόσεις. Στη Ρόδο μάλιστα είχε κάνει ένα μεγάλο άλμα που κανένας Ολυμπιονίκης δεν είχε κάνει ως τότε. Ένας από την παρέα του είπε:
“Κι εδώ Ρόδος είναι. Γιατί δεν κάνεις το άλμα σου;”

Ένας Αθηναίος ταξίδευε με πλοίο με πολλούς άλλους. Ξέσπασε όμως δυνατή τρικυμία και το πλοίο ανατράπηκε. Όλοι προσπαθούσαν να σωθούν κολυμπώντας, ο Αθηναίος όμως έχανε τον καιρό του καλώντας την θεά Αθηνά σε βοήθεια. Ένας από τους ναυαγούς, που κολυμπούσε κοντά του, του είπε:
“Φώναζε την Αθηνά, μα κούνα και τα χέρια σου”.

Όταν είδε ο Διογένης κρατικούς ταμίες να έχουν πιάσει κάποιον που είχε κλέψει ένα μπουκάλι, παρατήρησε:
“Οι μεγάλοι κλέφτες έχουν συλλάβει τον μικρό κλέφτη”

Ρώτησε κάποιος τον Διογένη ποιάς πόλης είναι πολίτης κι αυτός απάντησε:
“Είμαι πολίτης του κόσμου”

Η Ξανθίππη λέει στον Σωκράτη:
“Άδικα σε καταδίκασαν σε θάνατο”
Κι ο Σωκράτης:
“Αλίμονο κι αν η καταδίκη μου ήταν δίκαιη”

Ο Πλάτωνας επέπληξε κάποιον γιατί έπαιζε κύβους. Εκείνος δικαιολογήθηκε:
“Τα ποσά που παίζω στο παιχνίδι είναι ασήμαντα”
Ο Πλάτωνας του παρατήρησε:
“Η συνήθεια όμως να παίζεις δεν είναι καθόλου κάτι ασήμαντο”

Ρώτησαν τον Διογένη:
“Γιατί οι αθλητές είναι αναίσθητοι; “
Ο Διογένης τους έδωσε την εξήγηση:
“Γιατί τα σώματά τους ξαναφτιάχνονται με κρέατα χοιρινά και βοδινά”

Μια μέρα η Ξανθίππη έβαλε τις φωνές στον Σωκράτη και στην συνέχεια άδειασε πάνω του μια λεκάνη νερό. Ο Σωκράτης ατάραχος είπε:
“Η Ξανθίππη κάνει ό,τι και ο Δίας: πρώτα βροντά και ύστερα βρέχει”


Αρχαία Ελληνικά Ανέκδοτα,
Σωκράτης Γκίκας
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ

http://www.ellinikoarxeio.com/2010/10/ancient-hellenic-stories.html

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

"Η έκτη αίσθηση είναι φυσιολογική λειτουργία του εγκεφάλου", δηλώνει επιστήμονας!

alt
"Το φαινόμενο της "έκτης αίσθησης" υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων", υποστηρίζει μια νευροεπιστήμονας στο Σίδνεϊ. Μετά από πενταετή μελέτη παρακολούθησης της εγκεφαλικής δραστηριότητας, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δύο άνθρωποι μπορούν να "συντονίσουν" τις λειτουργίες του νευρικού τους συστήματος, χωρίς να έχουν καμία οπτική ή σωματική επαφή μεταξύ τους.
Η Τρίσα Στράτφορντ, από το Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Σίδνεϊ, προσπάθησε να εξηγήσει επιστημονικά τι ακριβώς συμβαίνει όταν οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν εγκεφαλικά, κάτι που συμβαίνει ακόμη κι όταν ερωτεύονται!
"Είναι σαν εγκεφαλικό...chatting"!
Στις έρευνές της συμμετείχαν 30 εθελοντές των οποίων καταγράφονταν οι ακριβείς αντιδράσεις τους, τη στιγμή που οι εγκεφαλικές λειτουργίες του ενός, εναρμονίζονταν με αυτές του άλλου. "Για να χρησιμοποιήσω πιο σύγχρονη ορολογία, θα πω ότι ήταν σαν να έκαναν chat οι εγκέφαλοί τους", είπε χαρακτηριστικά η δρ Στράτφορντ!

''Ήταν πολύ συναρπαστικό. Τη στιγμή που οι δύο εγκέφαλοι γίνονται ένας, υπάρχει ένα τμήμα που ονομάζεται βρεγματικός λοβός, που παρουσιάζει υπερβολική δραστηριότητα. Από τη στιγμή που θα συμβεί αυτό, θεωρώ ότι μπορούμε πράγματι να "διαβάσουμε" το μυαλό του άλλου σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Είναι σαν να έχουμε μία έκτη αίσθηση'', προσθέτει!
Πώς έγινε η έρευνα
Κατά τη διάρκεια των ερευνών, τοποθετήθηκαν ηλεκτρόδια γύρω από το κεφάλι των εθελοντών για να παρακολουθούν τα εγκεφαλικά κύματα σε τέσσερεις διαφορετικούς τομείς. Παράλληλα η καρδιά τους ελεγχόταν με ηλεκτροκαρδιογράφημα.

Τα ηλεκτρόδια που παρακολουθούσαν τις δραστηριότητα του εγκεφάλου, κατέγραψαν αυξημένη δραστηριότητα κατά τη στιγμή της " πνευματικής ευθυγράμμισης'', στο τμήμα του εγκεφάλου όπου θεωρείται ότι είναι η έδρα της "φαντασίας"!
"Δεν υπάρχει τίποτε ανεξήγητο μεν, αλλά..."
Η δρ Στράτφορντ δεν βρίσκει τίποτε "ανεξήγητο" στη διαδικασία αυτή, αλλά αναγνωρίζει πως ο,τιδήποτε άγνωστο και νέο στον χώρο της μελέτης του ανθρώπινου εγκεφάλου, μπορεί να προκαλέσει "μεταφυσικές" παρερμηνείες! "Πιθανότατα όταν συντονιστούμε εγκεφαλικά με κάποιον, μπορούμε να "διαβάζουμε" τις σκέψεις του", χρησιμοποιώντας την "έκτη αίσθηση" σε συνδιασμό με αυτό που γενικά ονομάζουμε "φαντασία", λέει.

Οσο για το πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό, συμβουλεύει: "Οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζονται χρόνο, συγκέντρωση και προσπάθεια για να το καταφέρουν αυτό. Θα πρέπει να δώσουμε την απόλυτη και αμέριστη προσοχή μας στο άτομο με το οποίο επιθυμούμε να επικοινωνήσουμε με αυτόν τον τρόπο".
Ωστόσο παραδέχεται πως υπάρχουν άνθρωποι που καταφέρνουν να "διαβάσουν" τους άλλους χωρίς καμία προσπάθεια. "Με έναν τρόπο που μένει να ερευνηθεί, κάποιοι επηρεάζουν την εγκεφαλική λειτουργία των άλλων, μόνο με την παρουσία τους", λέει.

Πηγή
ΙΧΩΡ

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Καρνεάδης, ένας ξεχασμένος Έλληνας σοφός.


20 αιώνες περίπου, ο Έλληνας Φιλόσοφος Καρνεάδης από την Κυρήνη, βρισκόταν στην αφάνεια. Εντελώς αδικαιολόγητα όμως. Γιατί υπήρξε περίφημος ρήτορας και μέγας φιλόσοφος. Στην σχολή του συνέρεαν νέοι από όλο τον πολιτισμένο κόσμο της εποχής.
Ο Καρνεάδης γεννήθηκε στην Κυρήνη, στην κυριότερη πόλη της Κυρηναϊκής, στη Λιβύη. Η Κυρήνη ήταν Ελληνική αποικία και αρκετούς αιώνες (προ και μετά χριστιανικής χρονολόγησης) και υπήρξε σημαντικό πνευματικό κέντρο. Ήταν η πατρίδα του φιλοσόφου Αρίστιππου, του ποιητή Καλλίμαχου και του Ερατοσθένη και η φιλοσοφική της σχολή, γνώρισε μεγάλη άνθηση. Ο Καρνεάδης γεννήθηκε κατά πάσα πιθανότητα το -214 το μήνα Κάρνειο, τον αντίστοιχο του μήνα Αυγούστου. Ίσως από αυτόν να προέρχεται και το όνομα του. Ο Καρνεάδης όταν πήγε στην Αθήνα, έγινε μαθητής του στωικού φιλοσόφου Διογένη από την Σελεύκεια. Το κύρος και η φήμη του, του επέτρεψαν να γίνει διδάσκαλος στην Αθήνα. Σε ώριμη ηλικία έγινε σχολάρχης στην Ακαδημία του Πλάτωνα. Ως φιλόσοφος είχε πολλούς οπαδούς, οι όποιοι συνέρεαν στη σχολή του από όλη την Ελλάδα, την Ιταλία, την Αφρική και την Ασία. Δεν είχε απλώς φωνή δυνατή (τον αποκαλούσαν «μεγαλοφωνότατο») αλλά και το χάρισμα της πειθούς. Γι αυτό ακριβώς το χάρισμα, οι άρχοντες των Αθηνών του ανέθεσαν μια σημαντική Αποστολή στη Ρώμη το -156. Την εποχή εκείνη αθηναϊκά στρατεύματα, είχαν λεηλατήσει τον Ωροπό, που τελούσε υπό την προστασία των Ρωμαίων και η Σύγκλητος επέβαλε στην Αθήνα χρηματική ποινή 500 ταλάντων πόσο υπέρογκο για την εποχή εκείνη και για μια μικρή πόλη όπως η Αθήνα. Για την ρύθμιση της ποινής, η Αθήνα έστειλε στην Ρώμη μια πρεσβεία αποτελούμενη από τρεις σοφούς: Τον Καρνεάδη, τον Διογένη τον Στωικό και τον Κριτόλαο τον Περιπατητικό. Από τους τρεις ο Καρνεάδης είχε το μεγαλύτερο κύρος, και η Ρώμη εμποτισμένη με το Ελληνικό πνεύμα, του επιφύλαξε θερμή υποδοχή. Μόλις έφτασε στην Ρώμη ο Καρνεάδης, περικυκλώθηκε από νέους, που ανυπομονούσαν να τον ακούσουν. Τους μίλησε με πειστικά επιχειρήματα, για την ηθική, για την φύση των θεών, για την γνώση του αληθινού, και προκάλεσε τον ενθουσιασμό τους. (Να ποια ήταν τα ενδιαφέροντα των νέων τότε…) και στην Σύγκλητο όμως έγινε δεκτός με μεγάλο ενθουσιασμό. Όλοι οι Συγκλητικοί γνώριζαν ελληνικά και γοητεύτηκαν από τον λόγο του. Μείωσαν αμέσως την ποινή σε 100 τάλαντα και έστειλαν τους γιους τους να τον ακούσουν. Σε διάστημα δυο ημερών ο Καρνεάδης εκφώνησε τους δυο θαυμάσιους λόγους του, περί Δικαιοσύνης. Με τον έναν υπεράσπιζε την Δικαιοσύνη και με τον άλλον έβαλε εναντίων της. Με τον πρώτο υποστήριξε το Φυσικό Δίκαιο και με τον δεύτερο το αμφισβήτησε. Αναστάτωσε το κοινό χωρίς όμως να επιδιώξει τον σκοπό των Σοφιστών. Και πραγματικά, δεν ενέσπειρε τον σκεπτικισμό, αλλά υπέδειξε τις άπειρες δυσκολίες που συναντά κανείς στην αναζήτηση της αλήθειας. Διψασμένη για μάθηση η Ρώμη παραληρούσε στο άκουσμα των λόγων του. O αυστηρός όμως φύλακας των ρωμαϊκών ηθών, ο τιμητής Μάρκος Πόρκιος Κάτων, που διέβλεπε τις νέες σπουδές και τις ασκήσεις της διαλεκτικής, μια σοβαρή απειλή για την πολιτική και την στρατιωτική ισχύ, δυσαρεστήθηκε. Για αυτό έγινε σύσταση στους τρεις σοφούς να αναχωρήσουν για την πατρίδα τους. Ο Καρνεάδης γύρισε στην Αθήνα και επανέλαβε την διδασκαλία του στην Ακαδημία του Πλάτωνα, (την οποία έκλεισε ο Ιουστινιανός το 529) προκαλώντας πάντα την προσοχή και τον θαυμασμό όλων. Πέθανε το -129. Οι μαθητές του αναφέρουν ότι, την ώρα του θανάτου του, ο ήλιος σκοτείνιασε ξαφνικά. Οι επόμενοι 20 αιώνες της ιστορίας επισκίασαν σιγά -σιγά την φήμη του μεγάλου αυτού Φιλοσόφου και έκαναν πολλούς να αναρωτιούνται στο άκουσμα του ονόματος του: «Καρνεάδης! Μα ποιός είναι αυτός». Στην ερώτηση αυτή προσπαθήσαμε να δώσουμε απάντηση.

  Πηγή:
 ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ
  Περιοδ. Ελλάνιον Ήμαρ, τεύχος #31, σελ. 19 της Κατερίνας Γεωργιάδη

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

Τα Δελφικά παραγγέλματα στην Πλατωνική "Πολιτεία".



Ο Σωκράτης της πλατωνικής «Πολιτείας, 618.b.6- 619.b.1» μας λέγει ότι : «Εδώ λοιπόν, καθώς φαίνεται, αγαπητέ μου Γλαύκων, βρίσκεται όλος ο κίνδυνος για τον άνθρωπο, και γι’ αυτό ακριβώς πρέπει ο καθένας από εμάς, αφήνοντας κάθε άλλο μάθημα, εκείνο μονάχα το μάθημα, που θα τον κάνει ικανό να ερευνήσει και να μάθει από οπουδήποτε, ποιος θα τον κάνει δυνατό και επιστήμονα, ώστε να ξεχωρίζει τον χρηστό από τον πονηρό τρόπο και από όλους τους δυνατούς τρόπους να διαλέγει πάντοτε τον βέλτιστο, αφού θα έχει υπόψη του πως συντελούν στον ενάρετο βίο όλα όσα μέχρι τώρα είπαμε, είτε όλα μαζί, είτε και χωριστά το καθένα. Να μάθει τι καλό ή τι κακό προξενεί το κάλλος ανακατωμένο με τη φτώχεια ή με τον πλούτο και ποια έξη της ψυχής κάνει τον άνθρωπο καλό ή κακό. Να μάθει τι αποτέλεσμα φέρνουν αν ανακατευθούν οι ευγενικές και οι δυσγενικές καταγωγές, η παραμονή στην ιδιωτική ζωή και η ενάσκηση εξουσίας, οι σωματικές δυνάμεις και αδυναμίες, η ευχέρεια για μάθηση και η δυσχέρεια, και όλα γενικά τα παρόμοια που μπορεί να έχει η ψυχή εκ φύσεως ή να τα απέκτησε κατόπιν, και έτσι να γίνει ικανός, αφού τα λογαριάσει όλα καλά, να εκλέξει, έχοντας υπόψη του τη φύση της ψυχής, τον χειρότερο και τον καλύτερο βίο, με την βεβαιότητα ότι χειρότερος είναι εκείνος που τη φέρνει σε σημείο να γίνει αδικώτερη, και καλύτερος είναι εκείνος που θα την κάνει δικαιότερη, και για όλα τα άλλα θα αδιαφορήσει [1]. Γιατί είδαμε πως αυτή είναι η καλύτερη εκλογή για τον άνθρωπο, είτε το κάνει για το διάστημα που ζει, είτε όταν αφού τελευτήσει. Πρέπει λοιπόν ο άνθρωπος με τη γνώση αυτή, σταθερή σαν αδαμάντινη, να κατέβει στον Άδη [2], για να μη δοκιμάσει κατάπληξη μπροστά στα πλούτη και τα παρόμοια κακά, και για να μην προξενήσει στους άλλους πολλά και ανυπόφορα κακά πέφτοντας στα δίχτυα της Τυρρηνίας και άλλων τέτοιων πράξεων, αλλά και για να μη πάθει αυτός ο ίδιος μεγαλύτερα, να αποφεύγει τις υπερβολές είτε προς την μία κατεύθυνση είτε προς την άλλη [3], και κατά τη διάρκεια του εδώ βίου του μπορεί, και σε ολόκληρη τη μέλλουσα ζωή του. Γιατί μόνο κατά αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος γίνεται ευδαιμονέστατος [4]. –

ἔνθα δή, ὡς ἔοικεν, ὦ φίλε Γλαύκων, ὁ πᾶς κίνδυνος ἀνθρώπῳ, καὶ διὰ ταῦτα μάλιστα ἐπιμελητέον ὅπως ἕκαστος ἡμῶν τῶν ἄλλων μαθημάτων ἀμελήσας τούτου τοῦ μαθήματος καὶ ζητητὴς καὶ μαθητὴς ἔσται, ἐάν ποθεν οἷός τ᾽ ᾖ μαθεῖν καὶ ἐξευρεῖν τίς αὐτὸν ποιήσει δυνατὸν καὶ ἐπιστήμονα, βίον καὶ χρηστὸν καὶ πονηρὸν διαγιγνώσκοντα, τὸν βελτίω ἐκ τῶν δυνατῶν ἀεὶ πανταχοῦ αἱρεῖσθαι· ἀναλογιζόμενον πάντα τὰ νυνδὴ ῥηθέντα καὶ συντιθέμενα ἀλλήλοις καὶ διαιρούμενα πρὸς ἀρετὴν βίου πῶς ἔχει, εἰδέναι τί κάλλος πενίᾳ ἢ πλούτῳ κραθὲν καὶ μετὰ ποίας τινὸς ψυχῆς ἕξεως κακὸν ἢ ἀγαθὸν ἐργάζεται, καὶ τί εὐγένειαι καὶ δυσγένειαι καὶ ἰδιωτεῖαι καὶ ἀρχαὶ καὶ ἰσχύες καὶ ἀσθένειαι καὶ εὐμαθίαι καὶ δυσμαθίαι καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα τῶν φύσει περὶ ψυχὴν ὄντων καὶ τῶν ἐπικτήτων τί συγκεραννύμενα πρὸς ἄλληλα ἐργάζεται, ὥστε ἐξ ἁπάντων αὐτῶν δυνατὸν εἶναι συλλογισάμενον αἱρεῖσθαι, πρὸς τὴν τῆς ψυχῆς φύσιν ἀποβλέποντα, τόν τε χείρω καὶ τὸν ἀμείνω βίον, χείρω μὲν καλοῦντα ὃς αὐτὴν ἐκεῖσε ἄξει, εἰς τὸ ἀδικωτέραν γίγνεσθαι, ἀμείνω δὲ ὅστις εἰς τὸ δικαιοτέραν. τὰ δὲ ἄλλα πάντα χαίρειν ἐάσει· ἑωράκαμεν γὰρ ὅτι ζῶντί τε καὶ τελευτήσαντι αὕτη κρατίστη αἵρεσις. ἀδαμαντίνως δὴ δεῖ ταύτην τὴν δόξαν ἔχοντα εἰς Ἅιδου ἰέναι, ὅπως ἂν ᾖ καὶ ἐκεῖ ἀνέκπληκτος ὑπὸ πλούτων τε καὶ τῶν τοιούτων κακῶν, καὶ μὴ ἐμπεσὼν εἰς τυραννίδας καὶ ἄλλας τοιαύτας πράξεις πολλὰ μὲν ἐργάσηται καὶ ἀνήκεστα κακά, ἔτι δὲ αὐτὸς μείζω πάθῃ, ἀλλὰ γνῷ τὸν μέσον ἀεὶ τῶν τοιούτων βίον αἱρεῖσθαι καὶ φεύγειν τὰ ὑπερβάλλοντα ἑκατέρωσε καὶ ἐν τῷδε τῷ βίῳ κατὰ τὸ δυνατὸν καὶ ἐν παντὶ τῷ ἔπειτα· οὕτω γὰρ εὐδαιμονέστατος γίγνεται ἄνθρωπος».


Στο εν λόγο κείμενο, λέγει ο Πρόκλος στο «Εις τας Πολιτείας Πλάτωνος υπόμνημα, βιβλίο Β’ (συνέχεια, 2.184 – 368), 285.33 – 288.8», αναφέρεται ότι με τις πολυποίκιλες μορφές ζωής αναμειγνύονται όλα τα σωματικά και εξωτερικά καλά και κακά, και όλα τα στοιχεία που είναι ενδιάμεσα των παραπάνω, κι αυτά είναι ακριβώς που παρέχουν την ατελείωτη ποικιλομορφία των ειδών ζωής. Σύμφωνα με τούτα συνεπώς, ο Πλάτων προτρέπει κατεξοχήν να εξετάζουμε πως θα μπορούσε να γίνει ο καθένας μας αξιόπιστος κριτής, είτε μαθαίνοντας από κάποιον που μπορεί να του τα μάθει είτε βρίσκοντάς τα από μόνος του (πράγματι, οι δρόμοι που οδηγούν στη γνώση είναι δύο, να μάθουμε από κάποιον άλλο ή να ανακαλύψουμε μόνοι μας, όπως μας διδάσκει και ο Σωκράτης του «Αλκιβιάδη, 106.d»), των καλύτερων και των χειρότερων ειδών ζωής, όχι με το βλέμμα στραμμένο προς τα εξωτερικά πράγματα, παρασυρόμενος από αυτά και θαμπωμένος αν προβάλλονται πλούτη και τιμές εξαιρετικές και δυνάμεις, εξουσίες πόλεων και εθνών, ευγενικές καταγωγές, ευρωστίες σωμάτων και όλα τα παρόμοια από τα οποία οι ψυχές των πολλών κυριεύονται τελείως και παραμελούν όλα τα υπόλοιπα.
Πρέπει δηλ. να εξετάζουμε όχι τις υπερβολές αυτών ή τις ελλείψεις των αντιθέτων τους, τις οποίες όλοι, που λέει ο λόγος, προσπαθούν να αποφύγουν, αλλά αυτό που προκύπτει από την ανάμειξη είτε του ενός με το άλλο είτε και με τις καταστάσεις της ψυχής. Ανάμειξη του ενός με το άλλο εννοώ, φερ’ ειπείν, του κάλλους με τη πενία (φτώχεια) ή με τον πλούτο, και ανάμειξη με τις καταστάσεις της ψυχής εννοώ τον συνδυασμό των στοιχείων αυτών με την αρετή και τη φαυλότητα. Δεδομένου μάλιστα ότι σε κάθε περίπτωση οι ψυχικές καταστάσεις είναι διαφορετικές, φαίνονται διαφορετικές και οι άλλες περιστάσεις. Συνδυασμένα δηλ. με την ευκολία στη μάθηση και την εξυπνάδα όλα τα παραπάνω είναι σφαλερά, συνδυασμένα όμως με την δυσκολία στην μάθηση είναι λιγότερο σφαλερά. Οι ιδιότητες αυτές λοιπόν και όλες οι παρόμοιες είναι φυσικές για την ψυχή (από την φύση γινόμαστε ικανοί ή ανίκανοι για μάθηση). Και μας ακολουθούν, ερχόμενα από έξω, όλα τα προτερήματα ή μειονεκτήματα σωματικά, ή εξωτερικά, που προαναφέραμε. Επειδή λοιπόν αυτός που κάνει χρήση είναι η ψυχή και τα υπόλοιπα είναι όργανα της, πρέπει να αποβλέπουν στη φύση της και όταν τη γνωρίσει καλά να επιλέξει αυτά που μπορεί να κυβερνήσει, αναμειγμένα με το είδος της ζωής, ενώ εκείνα για τα οποία δεν έχει την κατάσταση που επιτρέπει τη χρήση τους να μην τα επιζητεί, αλλά να τα αφήσει να πάνε στο καλό, αναζητώντας και επιλέγοντας πάντοτε το όργανο που είναι το κατάλληλο για τις δικές της δυνάμεις, χωρίς να στρέφει το βλέμμα προς τα πλεονεκτήματα των άλλων αλλά προς το σύμμετρο με την ίδια. Ποια είναι λοιπόν η άριστη άποψη σχετικά με τα ζητήματα αυτά, για την οποία ο Πλάτων διατυπώνει την αξίωση να μένει μέσα μας απαρασάλευτη και, κατά την έκφραση του, αδαμάντινη, ακόμα και όταν πορευόμαστε προς τον Άδη ?? Είναι ότι το μέσον (ενδιάμεσο) είναι το πιο ασφαλές ανάμεσα σε όλα τα εξωτερικά πράγματα, την υγεία και την νόσο, την ρωμαλεότητα (ρώμη) και την ασθενικότητα (ασθένεια), το κάλος και το αίσχος, τον πλούτο και την πενία, την δύναμη και αδυναμία, την τιμή και την ατιμία, και με σημείο αναφοράς αυτό να προχωράει κανείς στην επιλογή των ειδών της ζωής, χωρίς να θαμπώνεται από τις τυραννικές εξουσίες, χωρίς να κυριεύεται από τα φαινομενικά αγαθά, χωρίς να αιχμαλωτίζεται από τις σωματικές δυνάμεις, αποκρούοντας σε κάθε περίπτωση και τις υπερβολές και τις ελλείψεις. Και προτάσσοντας ως τελικό σκοπό όχι τον επιμελημένο χαρακτήρα των οργάνων (σώμα) αλλά την τελείωση του χρήστη (ψυχή). Πραγματικά, οι ελλείψεις και οι υπερβολές γίνονται υπεύθυνες για τη διάπραξη μεγάλων κακών, ενώ πολλές φορές συνεπάγονται και παθήματα μεγαλύτερα από τις ενέργειες. Πολλοί τύραννοι δηλ. σταυρώθηκαν, άλλοι οδηγήθηκαν στην πενία και άλλοι εξορίστηκαν ισοβίως. Πολλοί επίσης από αυτούς που γνώρισαν τον πλούτο και την ομορφιά ξέπεσαν με άθλιο τρόπο ε κάθε λογής συμφορές. Πολλούς πάλι η πενία και το σωματικό αίσχος τους ανάγκασαν να φτάσουν σε φρόνημα αχρείο, ταπεινό και δουλικό, ενώ σε ορισμένους όλα τούτα στάθηκαν εμπόδια στην επιμέλεια του εαυτού τους. Οι ιστορίες και των παλαιών είναι γεμάτες από αυτά. Πρέπει λοιπόν να αποφεύγουμε τις υπερβολές «είτε προς την μία κατεύθυνση είτε προς την άλλη», και προς αυτά που θεωρούνται χειρότερα και προς αυτά που στους πολλούς φαίνονται καλύτερα. Και ο Πλάτων πρόσθεσε : «Διότι με αυτό τον τρόπο ο άνθρωπος γίνεται ευδαιμονέστατος». Πράγματι, όταν γίνει, θα χρησιμοποιήσει στα πάντα σωστά και τις υπερβολές και τις ελλείψεις, αφού όλα είναι όργανα της αρετής, με κριτήριο την οποία ο ευδαίμων είναι ευδαίμων, και όλα είναι αδιάφορα σε σχέση με την αρετή. Και για να γίνει ευδαίμων θα χρειαστεί τις μεσότητες και όχι τις ακρότητες, διότι τα άκρα εμποδίζουν την απόκτηση της αρετής, τα μεν διότι βυθίζουν και κατακλύζουν την ψυχή και τα δε διότι την κάνουν αγενή (ποταπή) και ανελέυθερη.

Συγγραφέας κειμένου : Κεφάλας Ευστάθιος [29-2-2006, ΕΛΛΑΣ]


[1]
Γνώθι Σ΄ Αυτόν

[2]
Κάθοδος στον Άδη κατά αντιστοιχία της ενώσεως με τον θεό : βλ. στους στίχους 386.B.10 – 386.B.12 του «Περί του ΕΙ του εν Δελφοι” έργου του Πλουτάρχου όπου λέγει ότι το ΕΙ ή αλλιώς δυο Ε “ἔστι γάρ σχῆμα καὶ μορφὴ τῆς πρὸς τὸν θεὸν ἐντεύξεως”.

[3]
Μηδέν Άγαν.

[4]
Ανάλογο του δελφικού ΕΙ.

Πηγή..

Αρχαία ελληνικά σε βρετανικά δημοτικά σχολεία !


Και εδώ στα δικά μας σχολεία ετοιμάζονται να τα κόψουν οι σκοταδιστές !! Και οι αμόρφωτοι δασκάλοι δεν λένε να ξεσηκωθούν με τίποτα!!  
Σε βρετανικά δημόσια δημοτικά σχολεία θα διδάσκονται από τον Σεπτέμβριο τα αρχαία ελληνικά.
Η απόφαση ελήφθη ύστερα από πρωτοβουλία οργάνωσης για τη διδασκαλία των κλασικών και αφορά, σε πρώτη φάση, 13 σχολεία στην περιοχή Οξφορντσιρ.
Ο βρετανικός Τύπος με χαρά ανακοινώνει ότι οι μαθητές «θα διδάσκονται τη μητρική γλώσσα του Αρχιμήδη και του Ηρόδοτου». Η Λόρνα Ρόμπινσον, διευθύντρια του προγράμματος «Ιρις», που προώθησε αρμοδίως την ιδέα, είναι πεπεισμένη ότι η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών θα έχει σημαντικά ευεργετήματα για τους μαθητές.

«Ο κόσμος μπορεί να τρομάζει στην ιδέα της εκμάθησης μιας γλώσσας που έχει διαφορετικό αλφάβητο και να αντιμετωπίζει το θέμα ως πρόβλημα. Ομως από την εμπειρία μας γνωρίζουμε ότι ενώ (η διδασκαλία) πράγματι προσθέτει μια επιπλέον διάσταση στη μάθηση, τελικά ο κόσμος προσαρμόζεται πολύ γρήγορα και αρχίζει να το ευχαριστιέται όταν εξοικειωθεί».

Οι μαθητές, σε τρία δημόσια δημοτικά αρχικά και άλλα δέκα λίγο αργότερα, θα διδάσκονται την αλφάβητο, γραμματική και λεξιλόγιο της αρχαίας ελληνικής γλώσσας αλλά και στοιχεία πολιτισμού όπως η γέννηση και η εξέλιξη των Ολυμπιακών Αγώνων και οι κωμωδίες του Αριστοφάνη.

Η διευθύντρια ενός δημοτικού σχολείου στο Οξφορντσιρ είπε χαρακτηριστικά στην Daily Telegraph ότι η προγενέστερη εισαγωγή των λατινικών πήγε καλά οπότε δέχτηκαν θετικά και τα αρχαία ελληνικά.

«Τα παιδιά αντιλαμβάνονται καλύτερα τη γλώσσα, αναγνωρίζουν τη σχέση μεταξύ των γλωσσών και το διασκεδάζουν», είπε η Σου Γουίτζερι. Η Ρόμπινσον θεωρεί τα αρχαία ελληνικά «θαυμάσια γλώσσα, γεμάτη όμορφες λέξεις και συναρπαστικά νοήματα», ενώ ο συγγραφέας-δημοσιογράφος Χάρι Μάουντ γράφει στο blog του: «Είναι θαυμάσια είδηση ότι τα αρχαία ελληνικά θα διδάσκονται στο δημοτικό. Θα βελτιώσουν τις δεξιότητες των παιδιών στην αγγλική γραμματική και θα τα εισαγάγουν στον ελληνικό πολιτισμό - το λίκνο του δυτικού πολιτισμού». 


Πηγή.. 
Related Posts with Thumbnails