Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Μια από τις πανάρχαιες κτήσεις των Ελλήνων Πελασγών φέρεται η Νότιος Ιταλία.

Μια από τις πανάρχαιες κτήσεις των Ελλήνων Πελασγών φέρεται και η Νότιος Ιταλία. Πριν εγκατασταθούν στην χώρα αυτή τα Ελληνικά φύλα της τότε εποχής, η Ιταλία φέρεται από την παράδοση, ότι βρισκόταν σε πρωτόγονη κατάσταση και αραιοκατοικημένη.

Οι πρώτοι Έλληνες άποικοι φέρονται ότι εγκαταστάθηκαν εκεί στην εποχή του βασιλέα Ουρανού, τον οποίο η παράδοση της χώρας τον αναφέρει ως Ιανό. Μετά τον Ιανό-Ουρανό, ως κύριος της χώρας, φέρεται ο γιος του ο Κρόνος, τον οποίο η παράδοση της χώρας τον αναφέρει ως Σατούρνο.
Στα μετέπειτα χρόνια, ως επί μέρους βασιλέας της Ιταλίας αναφέρεται ο Οίνωτρος, γιος του Λυκάονα της γενεάς του βασιλέα Ουρανού, αρχηγού των Γιγάντων. Γράφει σχετικά ο Ρωμαίος Βιργίλιος, διηγούμενος ιστορίες του αποικισμού της Ιταλίας, από τα Ελληνικά φύλα της τότε εποχής.

«...Υπάρχει τόπος, τον οποίον οι Έλληνες τον ονομάζουν Εσπερία. Είναι μια αρχαία εύφορη γη. Την αποίκησαν άνδρες τον βασιλέα Οινώτρου. Οι μεταγενέστεροι ονόμασαν την χώρα αυτή, Ιταλία, από το όνομα του βασιλέα της Ιταλού. Εκείνοι οι πρίγκιπες ήσαν οι πρόγονοι του γένους μας...» ( 31)

Και πιο κάτω:






«Πρώτοι γαρ Ελλήνων αυτοί περαιωθέντες τον Ιόνιον κόλπον, ώκησαν Ιταλίαν, άγοντος αυτούς Οινώτρου του Λυκάονος... Ην δε ούτος πέμπτος από Αζετού και Φορωνέως των πρώτων εις Πελοπόννησον δυναστενσάντων... Ευρών δε χώραν πολλήν εις νομάς, και αρότρους εύθετον, έρημον δε την πλείστην, και ουδέ της οικουμένης πολυάνθρωπον, ώκησε πόλεις μικράς και συνεχώς επί ταις όρεσι...» (32-33)

«Πρώτοι αυτοί ήσαν από τους Ελληνες οι οποίοι, έχοντας διασχίσει τους κόλπους του Ιωνίου Πελάγους, κατοίκησαν την Ιταλία, όπου τους οδήγησαν ο Οινωτρός του Λυκάονος… Αυτός ήταν ο 5ος μετά από το Αζετό και Φορωνέα , που ήσαν οι πρώτοι που κυβέρνησαν την Πελοπόννησο. Εχοντας βρει μεγάλη χώρα προσφορή για βοσκοτόπια και καλλιέργιες , ως επί το πλείστον έρημη, και ούτε πολυάνθρωπες οι κατοικημένες περιοχές της, κατοίκησε σε μικρές πόλεις και πάντοτε στα ορεινά.»

Βλέπουμε ότι η παρουσία των Ελλήνων στην Ιταλική χερσόνησο χάνεται στα βάθη των χιλιετιών. Η ένταξη της χερσονήσου και της Σικελίας στον χώρο του Αιγαίου πολιτισμού πραγματοποιήθηκε από την Ε' π.Χ. χιλιετία. Επίσης και ο Παυσανίας, (Αρκαδικά 3), μας πληροφορεί ότι ο νεώτερος γιος του Λυκάονος, ο Οίνωτρος, «επεραιώθη ναυσίν εν Ιταλίαν, και η Οινωτρία χώμα το όνομα έσχεν από Οινώτρου βουλεύοντος»

Ακόμα και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης μας αναφέρει, ότι Κρήτες εγκαταστάθηκαν στον Ακράγαντα της Σικελίας, ο οποίος ονομάσθηκε αρχικώς Μινώα: «Αύτη δε ...υπό Μίνωος εκτίσθη» (Ιστορική Βιβλιοθήκη 9).

Αλλά και ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς (Α' Εισαγωγή) χαρακτηρίζει τους Ετρούσκους Έλληνες, οι όποιοι μαζί με τους Λυκίους και άλλους Πελασγούς εγκαταστάθηκαν στην Ιταλία. Ο ίδιος, όπως και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, ο Θουκυδίδης, ο Στράβων, βεβαιώνουν ότι, οι Τυρρηνοί (Ετρούσκοι) ήσαν το πανάρχαιο Ελληνικό φύλο των Τυρσηνών, που από τα Τούρσα της Μ. Ασίας και άλλες περιοχές του Αιγαιακού χώρου, μετώκησε στην Ιταλία μαζί με άλλους Πελασγούς.
Αρχηγός των εποικησάντων την Τοσκάνη ήταν ό Τυρσηνός, γιος του Άτυος, ο οποίος ήταν γιος του Μίνωος.

Ο Στράβων (C 230) αναφέρει ότι ο Ρωμαίος συγγραφέας Κοίλιος, δέχεται, ότι η Ρώμη «Ελληνικόν είναι κτίσμα». Ο Πλούταρχος γράφει ότι στην Ρώμη είχαν εορτές για την Καρμέντα, σύζυγο του εποικιστού της Ρώμης, Ευάνδρου, από την Αρκαδία και για τον Λύκιο Απόλλωνα της Αρκαδίας (Ρωμύλος 13).

Ο Στράβων, ο μεγαλύτερος γεωγράφος της ιστορίας, αναφέρει την Ραουέννα (Ραβένα C 124) ως κτίσμα των Ελλήνων. Στην περιοχή της Αδριατικής είχε δράσει ο Έλλην Διομήδης, για τον οποίο είχαν στήσει Ιερόν «τω μυχώ τον Αδρίου» ενώ, οι νυν Τρέμιτι νήσοι, ελέγοντο «Διομήδειοι νήσοι» (C 215).

Ο Αντωνίνος Α' (β' μ.Χ. αιώνας, που η Ελλάς τελούσε υπό ρωμαϊκή κατοχή) απάλλαξε από κάθε φόρο την πολίχνη Παλλάντιον της Αρκαδίας, αναγνωρίζοντας ότι από εκεί είχαν έλθει οικιστές στον λόφο Παλλατίνον της Ρώμης (Παυσανίας Αρκαδικά 43)

Οι Σαβίνοι, φαίνεται ότι ήσαν απόγονοι Λακεδαιμονίων «Οι δε Σαβίνοι... κώμας ώκουν ατειχίστους ως προσήκον αυτους μέγα φρονείν και μη φοβείσθαι Λακεδαιμονίων αποίκους ούσιν» (Πλούταρχος Ρωμύλος 16). Σαβίνος ήταν και ο βασιλέας-νομοθέτης των Ρωμαίων, Νουμάς (Πλούταρχος. Νουμάς 1).
Μεγάλο ρόλο ακόμα στον εκπολιτισμό της Ιταλίας διαδραμάτισε ο Αρισταίος (ως τόπος καταγωγής του αναφέρεται η Βοιωτία, η Θεσσαλία, η Εύβοια, η Κέα), ο οποίος λατρεύτηκε ως θεός ιδίως στην Σικελία και την Σαρδηνία. Την δεύτερη την ειρήνευσε, την κατεφύτευσε και δίδαξε στους Ιθαγενείς την καλλιέργεια του ελαιόδενδρου, την πήξιν του γάλακτος, την μελισσοτροφία, την ελαιουργία (Πλίνιος Nat.Hist. VII 199, Νόννος Ε. 258 κ. εξ.).

Ας πάρουμε, στο σημείο αυτό, τα πράγματα από την αρχή. Η παράδοση πώς η Ρώμη ήταν Αρκαδική Πελασγική αποικία, είχε ευρεία διάδοση στην αρχαιότητα, ιδίως ανάμεσα στους Λατίνους ιστορικούς και ποιητές. Ο κυριώτερος και κεντρικότερος από τους λόφους, όπου ήταν κτισμένη η πόλη (mons Palatinus ή Palatium) πήρε το όνομα του από το Αρκαδικό Παλλάντιο.

Έλεγαν, πώς ο Αρκάς Εύανδρος, είχε πάει εκεί 60 χρόνια προ των Τρωικών. Η μητέρα του Ευάνδρου, που λεγόταν Νικοστράτη, έγινε από τους Ρωμαίους Carmentis ή Carmenta (Πλούταρχος Ρωμύλος 21), και είχε εξαιρετικές τιμές από τους κατόπιν Ρωμαίους, γιατί είχε προφητική δύναμη. H ονομαστή porta Camentalis του τείχους της Ρώμης, χρωστούσε το όνομά της σε παρακείμενο βωμό, αφιερωμένο στην μητέρα του Ευάνδρου.

Ο Βιργίλιος, αναφέροντας την ίδρυση της πρώτης πόλεως, από τον βασιλέα Εύανδρο, ανάμεσα στους παρά τον Τίβερη λόφους, προσθέτει πώς είχε δοθεί σ' αυτήν το όνομα της μητροπόλεως του «Παλλάντιον» και πώς οι Αρκάδες, που εγκαταστάθηκαν εκεί μαζί με τον Εύανδρο, κατάγονται από την Παλλάδα (Αιν. 8, 51 κπ).


Ο Οβίδιος λέει, πώς στην θέση που ήταν επί των ήμερων του η Ρώμη, η πρωτεύουσα του κόσμου, χόρτα μόνον υπήρχαν και λίγα βόσκοντα πρόβατα, αραιά δέντρα και αραιότερες καλύβες, όταν έφτασε εξόριστος από την Αρκαδία ο Εύανδρος, φέρνοντας μαζί του τους πατρώους θεούς. Όταν ο Εύανδρος και η ακολουθία του έφθασαν εκεί, τους σταμάτησε η προφήτισσα μητέρα του λέγοντας: «Σταθείτε, ο τόπος αυτός είναι προορισμένος να γίνει το κέντρο μιας αυτοκρατορίας».
Και συνεχίζει την γραφή του ο Οβίδιος: «Ο Νωνάκριος ήρωας άκουσε την θεόπνευστη μητέρα του και έμεινε έχει, δίδαξε τους ντόπιους τις ιερουργίες του τόπου του, ιδίως τους έμαθε να τιμούν τον Πάνα και τον φτεροπόδαρο θεό Έρμη» (Fasti 5, 91 κπ).

Εδώ αξίζει να παραθέσουμε μερικά αποσπάσματα αρχαίων κειμένων τα όποια αποκαλύπτουν την Ελληνοπελασγική καταγωγή των Ρωμαίων, χωρίς βέβαια να συνυπολογίσουμε τις ελληνικές αποικίες της Μεγάλης Ελλάδας, πού ιδρύθηκαν
σε μεταγενέστερα χρόνια:

Διονύσιος Αλικαρνασεύς, "Ρωμαϊκή Αρχαιολογία Ι, 11, 2-3".

«Επειδή ο Οίνωτρος ήταν δυσαρεστημένος με την μοιρασιά της γης της Αρκαδίας, πού έκανε ο πατέρας του Λυκάων στα 22 παιδιά τον, άφησε την Πελοπόννησο, ετοίμασε στόλο και πέρασε την θάλασσα του Ιονίου μαζί με τον Πευκέτιο, έναν από τους αδελφούς του. Συνοδευόταν δε από πλήθος λαού. Ο Πευκέτιος, αφού πέρασε το ακρωτήριο της Ιαπυγίας, βγήκε με μία ομάδα ανθρώπων στην ξηρά και η περιοχή πού αποβιβάσθηκαν ονομάστηκε Πευκετία. Ο Οίνωτρος δε, με τον περισσότερο στρατό πέρασε στην άλλη θάλασσα, που βρέχει, τις δυτικές περιοχές κατά μήκος των ακτών της Ιταλίας, που ονομάστηκε έκτοτε Αυονική θάλασσα και αργότερα Τυρρηνική. Αύτη η περιοχή ονομάσθηκε Οινωτρία.
Ο Οίνωτρος δε, γεννήθηκε 17 γενεές πριν από την τρωική εκστρατεία»
.

Παυσανίας Αρκαδικά 43, 1-3.

«Στη συνέχεια του έργου μου οφείλω να ασχοληθώ με το Παλλάντιο, για ο,τι αξιομνημόνευτο υπάρχει εκεί, και για ποιο λόγο ο αυτοκράτορας Αντωνίνος ο παλαιότερος, έκανε το Παλάντιο πόλη αντί κώμης και παραχώρησε στους κατοίκους του ελευθερία και απάλλαξε από τους φόρους.
Λένε, λοιπόν, πώς ένας Εύανδρος ξεπερνούσε όλους τους Αρκάδες στην σύνεση και στην πολεμική ικανότητα. Ήταν γιος μιας νύμφης, κόρης του Λάδωνα και του Έρμη. Αυτός στάλθηκε σε αποικία με ομάδα Αρκάδων από το Παλλάντιο και ιδρυσε πόλη παρά τον Τίβερη ποταμό. Ένα μέρος της σύγχρονης μας πόλης της Ρώμης, εκείνο που είχε εγκατασταθεί ο Εύανδρος με τους Αρκάδες του, ονομάστηκε Παλλάντιο, σ’ ανάμνηση της αρκαδικής πόλεως. Γι’ αυτούς τους λόγους έγιναν οι τιμητικές παραχωρήσεις εκ μέρους του αυτοκράτορα στους Παλλαντιείς».

Πλούταρχος Ρωμύλος 1.
«...Άλλοι λένε πώς οι Πελασγοί, που πλανήθηκαν στους περισσότερους τόπους της οικουμένης και νίκησαν τους περισσότερους ανθρώπους, εγκαταστάθηκαν στο μέρος αυτό (Ρώμη) και ονόμασαν έτσι την πόλη από την Ρώμη των όπλων τους...»

Στράβων, «Γεωγραφικά» Ε' 111,3.
«…Ή Ρώμη υπήρξε Αρκαδική αποικία υπό τον Εύανδρο. Αυτός φιλοξένησε τον Ηρακλή, τότε που πήγαινε για τα βόδια του Γηρυόνη. Ο Εύανδρος έμαθε από την μάνα του, την Νικοστράτη, που ήταν έμπειρη στα μαντικά, ότι ήταν πεπρωμένο του Ηρακλή να γίνει θεός, όταν θα τελείωνε τους άθλους του. Το ομολόγησε στον Ηρακλή, καθόρισε έναν ναό και έκανε θυσία προς τιμήν του, συμφώνα με το ελληνικό έθιμο - μία θυσία πού γίνεται ακόμη και σήμερα. Ακόμη και ο ιστορικός των Ρωμαίων, Κοίλιος, θεωρεί αυτή την θυσία απόδειξη, ότι η Ρώμη είναι ελληνικό κτίσμα, αφού πρόκειται για πατρογονική θυσία, ελληνική, στον Ηρακλή. Οι Ρωμαίοι τιμούν και την μητέρα του Ευάνδρου. Την ονόμασαν Καρμέντη και την θεωρούν μία από τις νύμφες.»

Στράβων, «Γεωγραφικά» Η' VI,20.

«Ο Δημάρατος πάλι, ένας από αυτούς που κυβέρνησαν την Κόρινθο, δραπετεύοντας, μετά από στασιασμούς, κουβάλησε μαζί του τόσο πλούτο από την πατρίδα του στην Τυρρηνία, ώστε αυτός κυβέρνησε την πόλη που τον υποδέχτηκε. Ο γιος του έγινε βασιλιάς των Ρωμαίων».

Παρατηρούμε ότι ο Στράβων αποδεικνύεται πολύ μεγάλος γνώστης όσον αφορά την πελασγική καταγωγή των Ρωμαίων, και προχωρεί και σε πιο... βαθιά νερά όσο αφορά το επίμαχο αυτό ζήτημα. Χαρακτηριστικά αναφέρει για τους Ετρούσκους, που καταχωρίζονται από τους αρχαιολόγους ως λαός αγνώστου καταγωγής, τα εξής:

«Οι Ρωμαίοι αποκαλούν τους Τυρρηνούς Ετρούσκους και Τούσκους. Οι Έλληνες τους λένε Τυρρηνούς από τον Τυρρηνό του Άτυος, καθώς λένε, που δημιούργησε εδώ αποικίες από την Λυδία. Υπήρχε πείνα και αφορία, οπότε ο Άτυς, ένας από τους απογόνους του Ηρακλή και Ομφάλης, που είχε δυο παιδιά, έριξε κλήρο και κράτησε τον Λυδό, ενώ τον Τυρρηνό με τον περισσότερο κόσμο τους ξαπέστειλε» (Στράβων, «Γεωγραφικά», Ε, II, 2)

Μας λέει λοιπόν ο Στράβων ξεκάθαρα ότι οι Ετρούσκοι κατάγονται από την Λυδία της Μ. Ασίας, και κυβερνάτο αυτός ο λαός (οι Ετρούσκοι) από έναν βασιλέα, ο οποιος είναι απόγονος του Ηρακλέους. «Μερικοί από αυτούς (τους Πελασγούς) ήλθαν στην Ιταλία, μαζί με τον Τυρρηνό του Άτυος» (Στράβων «Γεωγραφικά», Ε', II, 4).

Στο σημείο αυτό, ο Στράβων, αναφέρεται μόνο στην Λυδία ως χώρα προελεύσεως των Ετρούσκων, και σε άλλο σημείο του έργου του μας μίλα για Πελασγούς εκ Λυδίας, πουθενά όμως δεν ξεκαθαρίζει ότι οι Πελασγοί Ετρούσκοι είχαν κοιτίδα την Ελλάδα. Το ξεκαθαρίζει όμως το κρίσιμο αυτό ζήτημα ο Πλούταρχος (Ρωμύλος 2) με πλήρη σαφήνεια. «…Τους Τυρρηνούς που είχαν έλθει από την Θεσσαλία στην Λυδία κι από την Λυδία στην Ιταλία». Η Θεσσαλία ήταν μία περιοχή της Ελλάδος που βρισκόταν κάτω από την πλήρη κυριαρχία των Πελασγών, ονομάζονταν δε και πελασγικό Άργος, όπως αναφέρει ο Στράβων. Από την Θεσσαλία λοιπόν ξεκίνησαν άποικοι, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στη Λυδία. Κάποια στιγμή όμως στη Λυδία αντιμετώπισαν μεγάλο πρόβλημα επιβιώσεως και αναγκάστηκε μεγάλο μέρος του πληθυσμού να ξενιτευτεί για δεύτερη φορά.

Έφθασαν λοιπόν στην Ιταλία και ονομάστηκαν Τυρρηνοί, από το όνομα του ηγέτη τους Τυρρήνου, ωστόσο όμως ήσαν στην καταγωγή Πελασγοί και αυτούς οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν Ετρούσκους. Αυτές όλες οι γενεαλογίες ήταν κοινή πεποίθηση στην αρχαιότητα και απόλυτα ξεκαθαρισμένες και καταχωρημένες, επομένως η άποψη των αρχαιολόγων για τους Ετρούσκους ως λαού αγνώστου καταγωγής είναι εκ του πονηρού, την στιγμή που υπάρχει καταγεγραμμένη καταγωγή στα αρχαία κείμενα.
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί και το σημαντικότατο άρθρο που υπογράφει ο Ιταλός αρχαιολόγος Τσάο Τσεβάλι.

Στο περιοδικό «CORPUS» (τεύχος 28 Ιούνιος 2001) με τίτλο «Μυκηναίοι, οι πρώτοι Έλληνες στην Ιταλία». Σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα οι Ιταλοί αρχαιολόγοι είναι πλέον βέβαιοι ότι η ελληνική (Πελασγική) παρουσία στην Ιταλία ξεκινά από τον 16° αιώνα π.Χ.
Αλλά και η αρχαιολογική σκαπάνη επιβεβαιώνει τους Ιταλούς αρχαιολόγους και φυσικά πάνω απ’ όλους τους αρχαίους συγγραφείς, οι οποίοι υποστήριζαν την ύπαρξη ελληνικών αποίκων από την μυκηναϊκή περίοδο. Ο Στράβων για παράδειγμα αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Η πρώτη πόλη είναι ο Κρότων, εκατόν πενήντα στάδια από το Λακίνιο, ο ποταμός Αίσαρος, και λιμάνι σε άλλον ποταμό, τον Νέαιθο, που λένε ότι χρωστάει το όνομά του σε ένα συμβάν. Μερικοί Αχαιοί, που πλανήθηκαν μετά την τρωική εκστρατεία και έφτασαν εδώ, κατέβηκαν να ερευνήσουν την περιοχή και όταν οι Τρωάδες που έπλεαν μαζί τους, έμαθαν ότι τα πλοία είναι έρημα, επειδή είχαν κουραστεί από το ταξίδι. Έκαψαν τα πλοία. Έτσι, οι άνδρες αναγκάστηκαν να μείνουν, βλέποντας εξ άλλου ότι και η γη ήταν πολύ εύφορη». (Στράβων, «Γεωγραφικά» ΣΤ Τ, 12).

Αχαιοί - Μυκηναίοι ιδρύουν αποικία στον κόλπο του Τάραντα, στην Νότια Ιταλία, μετά τον Τρωικό πόλεμο. Κι όλα αυτά ενώ μέχρι σήμερα διδάσκεται επίσημα στα σχολεία -άκουσον, άκουσον- ότι οι Έλληνες πήγαν για πρώτη φορά στην Ιταλία τον 8ο αιώνα π.Χ. Και συνεχίζει ο Στράβων:
«η Πίσα είναι κτίσμα των Πισάτων της Πελοποννήσου, πού ήλθαν με τον Νέστορα στο Ίλιο και στην επιστροφή περιπλανήθηκαν, άλλοι στο Μεταπόντιο κι άλλοι στο Πισάτις»

(Στράβων «Γεωγραφικά» Ε' Π, 5).

«...για τους Ενετούς υπάρχουν δυο εκδοχές: Η μία λέει ότι είναι άποικοι Κέλτες, από αυτούς πού ζούνε στον Ωκεανό, ενώ η άλλη αναφέρει ότι πρόκειται για Ενετούς της Παφλαγονίας, που από τον Τρωικό πόλεμο διασώθηκαν, φθάνοντας εδώ με επικεφαλής τον Αντήνορα» (Στράβων «Γεωγραφικά Ε' II, 4).

Ο Στράβων όμως είναι κατηγορηματικός ότι ο αποικισμός της Ιταλίας είναι κατά πολύ αρχαιότερος της μυκηναϊκής περιόδου. Οι πρώτοι Πελασγοί και Ελληνοπελασγοί που έφτασαν σε Ιταλία και Σικελία, ήσαν οι Κρήτες του Μίνωος.


Ακόμη και ο Τάραντας ήταν αρχικά πόλη της Κρήτης.
«Λένε πώς ήσαν αυτοί που ταξίδευσαν με τον Μίνωα στη Σικελία κι όταν αυτός πέθανε στην Καμική, στην κατοικία του Κώκαλου, έφυγε από την Σικελία και μερικοί, με τα πόδια, πέρασαν στον Αδρία κι έφθασαν στην Μακεδονία, όπου ονομάσθηκαν Βοττιαίοι. Λέγεται, πάντως, ότι όλοι όσοι κατοικούν έως την Δαύνια λέγονται Ιάπυγες, από τον Ιάπυγα, που ήταν παιδί του Δαίδαλου με μία Κρητικιά γυναίκα και έγινε αρχηγός των Κρητών. Τάραντα ωνόμασαν την πόλη από κάποιον ήρωα». (Στράβων «Γεωγραφικά» ΣΤ^ ΠΙ, 2).

«Όταν ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι η Υρία βρίσκεται στην Ιαπυγία, που ιδρύθηκε από τους Κρητικούς που χώρισαν από τον στόλο του Μίνωα στην Σικελία, πρέπει να δεχθούμε την Ουρία ή τον Ουερητό।Το Βρεντέσιο λέγεται ότι το αποίκισαν Κρήτες, αυτοί πού έφυγαν με τον Θησέα από την Κνωσό, είτε αυτοί που έφυγαν από την Σικελία με τον Ιάπηγα...» (Στράβων «Γεωγραφικά», ΣΤΊΙΙ, 6)।


ΠΗΓΗ περιοδικο «Ελληνόραμα», τ.25o

http://eleftheri-epistimi.blogspot.com

Η ιστορία του μικροσκοπίου (η ιστορία που δεν μάθαμε…ακόμα)

Το μικροσκόπιο σαν συσκευή έχει ανακαλυφθεί και είναι δεδομένο και ευρύτατα γνωστό… αυτό που όμως δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί ή έστω δεν είναι ακόμα ευρύτερα γνωστό, είναι η ιστορία του…


Μικροσκόπιο: Αν ανοίξουμε μια Ελληνική ή ξένη εγκυκλοπαίδεια, ίσως δούμε να αναφέρει την δημιουργία και χρήση μικροσκοπίου από τον 17ο αιώνα μ.Χ, το παρόν άρθρο τεκμηριώνει την άποψη ότι η δημιουργία του μικροσκοπίου χρονολογείται 20 τουλάχιστον αιώνες πριν.!!! Δηλαδή τον 4ο και 5ο αιώνα π.Χ. Αυτό από μόνο του μας κινεί το ενδιαφέρον για την άγνωστη πληθώρα των ανακαλύψεων στην αρχαιότητα.


ΤΑ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ .!!!



Τεκμηριώνοντας την άποψη μου, ότι το μικροσκόπιο (ασφαλώς όχι με την μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα) είχε ήδη ανακαλυφθεί και υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για την χρήση του ήδη από τον 5ο & 4ο αιώνα π.Χ., λαμβάνω υπ’ όψιν μου την νομισματοκοπία της εποχής, παράλληλα με τις μαρτυρίες από αρχαία κείμενα, για τις τότε επιστημονικές γνώσης και προϊόντα που παράχθηκαν (νομίσματα, κοσμήματα κ.α.) και σώζονται έως σήμερα, όπου χωρίς την χρήση υπερμεγέθυνσης θα ήταν αδύνατο να υλοποιηθούν. Το γεγονός ότι χάθηκε στην πορεία του χρόνου η τεχνολογία που χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα μας το επιβεβαιώνει η κακότεχνη νομισματοκοπία του μεσαίωνα. Παράδειγμα
 
Οι αρχαιολόγοι για το θέμα αυτό σιωπούν ή δίνουν μη ικανοποιητικές απαντήσεις. (π.χ. είχαν πολλούς δούλους και κοπίαζαν σκληρά, ήταν καλλιτέχνες, είχαν διαφορετική όραση και έβλεπαν την λεπτομέρεια με γυμνό μάτι κτλ). Είναι λίγες από τις απαντήσεις στην έρευνα μου αυτή, από τους ειδικούς στους οποίους απεύθυνα το εύλογο ερώτημα.
Παραθέτω μεγεθύνσεις αρχαίων νομισμάτων (που μου παραχώρησε για την βοήθεια της έρευνας μου η νομισματική συλλογή της Alpha bank) και αποσπάσματα από μετάφραση αρχαίου κειμένου. Τα οποία μας δείχνουν την γνώση πάνω σε τεχνολογίες που εικάζετε ότι εμφανίσθηκαν πολύ αργότερα όπως το μικροσκόπιο, που ενώ νομίζουμε ότι ανακαλύφθηκε πολλούς αιώνες μετά, αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, ότι το μικροσκόπιο το είχαν ήδη ανακαλύψει και εφαρμόσει στις τέχνες και τις επιστήμες από τον..
5ο αιώνα π.Χ.
«Την δε υπόθεση του σχηματισμού των ειδώλων στα κάτοπτρα και σε όλα εκείνα που καθρεπτίζουν και είναι λεία δεν είναι δύσκολο να την ενοήσωμε»
(πολιτεία Πλάτωνα 46a)
«το δε περι την των κατόπτρων ειδωλοποιίαν και πάντα οσα ενφανή και λεία, κατιδειν ουδέν έτι χαλεπόν.»
Αυτό σημαίνει ότι ήδη έχουν επίγνωση του να μεταφέρουν την εικόνα με κάτοπτρα, από εκεί και πέρα με ελαφρά κοίλο κάτοπτρο έχουμε την μεγέθυνση η σμίκρυνση της εικόνας αντίστοιχα και αυτό είναι και η βάση του μικροσκοπίου.
Το ότι χρησιμοποίησαν την τεχνική αυτή, μας το μαρτυράνε τα κάτωθι στοιχεία:
1ο) Τα καλλιτεχνικά αρχαία νομίσματα που εμφανίσθηκαν σε διάφορες περιοχές ήδη από τον 5ο αιώνα τα οποία με την μεγέθυνση τους ανακαλύπτουμε τέτοιες λεπτομέρειες που είναι αδύνατο να δούμε ακόμα και με απλό μεγεθυντικό φακό. Παράδειγμα1 - Παράδειγμα2
2ο) Μέσα στην πολιτεία του Πλάτωνα και συγκεκριμένα στο έργο ΤΙΜΑΙΟΣ–ΚΡΙΤΙΑΣ, που περιγράφεται και η πολυσυζητημένη ιστορία της χαμένης Ατλαντίδος, βλέπουμε το κάτωθι κείμενο:


«Αυτό συνεχίζεται μέχρις ότου και από τις δυο μεριές η επιθυμία και ο έρωτας, του ανδρός και της γυναικός, συνενωθούν. Και τότε σαν να συγκομίζουν καρπόν από τα δένδρα, σπέρνουν στη μήτρα όπως σε καλλιεργημένο και εύφορο χωράφι αόρατα λόγο της μικρότητος των και αδιάπλαστα ζωντανά όντα (σπερματοζωάρια) και αφού τα διαχωρίσουν πάλιν, θα τα εκθρέψουν και θα τα μεγαλώσουν εκεί μέσα και ύστερα θα τα οδηγήσουν στο φώς και θα ολοκληρώσουν έτσι την δημιουργίαν των ζώντων.
(πολιτεία Πλάτωνα 91d)


«μέχριπερ αν εκατέρων η επιθυμία και ο έρως συναγάγοντες, οίον από δένδρων καρπόν καταδρέψαντες, ως είς άρουραν την μήτραν αόρατα υπό σμικρότητος και αδιάπλαστα ζώα (σπερματοζωάρια) κατασπείραντες και πάλιν διακρίναντες μεγάλα εντός εκθρέψωνται και μετά τούτο είς φώς αγαγόντες ζώων αποτελέσωσι γένεσιν»
Οι αρχαιολόγοι αφού δεν έχουν ενδείξεις από συσκευές, σαφείς περιγραφές από αναφορές ή αποτυπώσεις πάνω σε εικόνες της εποχής, είναι λογικό να σιωπούν αφού δεν έχουν όπως είναι λογικό τις γνώσεις ενός φυσικού, ενός βιολόγου, ενώ χαράκτη νομισμάτων, για να γνωρίζουν τις δυσκολίες στην επεξεργασία 1:1 της μήτρας των αριστουργηματικών -όπως φαίνεται και σε πολλαπλάσια μεγέθυνση- των τότε νομισμάτων, με αποτέλεσμα να θεωρούν ότι απλά με την τέχνη και την συμβολή των πολλών δούλων είναι εύκολο να χαραχθούν μήτρες όπως αυτές που έφτιαξαν τα καλλιτεχνικά νομίσματα που εμφανίζονται ήδη από τον 5ο αιών π.Χ.


Ολοκληρώνοντας αξίζει να παρατηρήσουμε επιτελικά ότι ακόμα και η ίδια η λέξη με την οποία στην αγγλική περιγράφεται το μικροσκόπιο, Microscope [μικροσκοπι], προέρχεται από την Ελληνική λέξη μικροσκόπιο, σύμφωνα και με τα διεθνή λεξικά.

Παύλος Κριαράς
Ερευνητής – δημοσιογράφος
Μέλος Ε.Ν.Ε. (Ελληνική Νομισματική Εταιρεία)
Πηγή:www.ancient-technology.com - Αρχαία Τεχνολογία


BIΣΑΛΤΗΣ/visaltis.blogspot

Η λάθος αντίληψη για τους Κύκλωπες.


-Στις δυο αγγειογραφίες  φαίνεται καθαρά ότι ο Πολύφημος  έχει δύο μάτια-


Όλοι γνωρίζουμε ότι οι Kύκλωπες γιοί του Ποσειδώνα ήταν με ένα μάτι, πράγμα που αναφέρεται στην Θεογονία του Ησίοδου.
Ο Οδυσσέας συνάντησε στο ταξίδι του έναν Κύκλωπα, τον γνωστό σε όλους Πολύφημο.
Η εικόνα που έχουμε γι αυτόν είναι ότι είναι ένας Κύκλωπας σαν αυτούς που περιγράφει ο Ησίοδος στην Θεογονία με ένα μάτι στο μέτωπο, είναι όμως έτσι; για να εξετάσουμε...


Όμηρος, Ραψωδία Ι στ. 382-386
"οι μεν μοχλον ελοντες ελαινον,οξυν επ ακρω οφθαλμω ενερεισαν. Εγω δ εφυπερθεν ερεισθεις δινεον, ως οτε τις τρυπα δορυ νηιον ανηρ τρυπανω, οι δε τ ενερθεν υποσσειουσιν ιμαντι αψαμενοι εκατερθεν"


δηλ: "του βγάλαμε το μάτι με το καυτό μυτερό κοντάρι.Εγώ πιάνοντας απο ψηλά τ στριφογύριζα όπως όταν τρυπάμε καραβίσιο ξύλο με τρυπάνι, που με ιμάντα γυρίζουν χειροκίνητα οι άλλοι"


ο Όμηρος εδώ περιγράφει την γνωστή σκηνή, η λεπτομέρεια όμως είναι ότι λεει "το μάτι", δεν λέει "το μοναδικό μάτι"...


Αν αυτό δεν φτάνει παρακάτω ο Όμηρος αναφέρει τα εξής:
"πάντα δε οι βλεφαρ αμφι και οφρυας ευσεν αυτμη γληνης καιομενης σφαραγευντο δε οι πυρι ριζαι" κτλ


δηλ "και όλα τα βλέφαρα γύρω και τα φρύδια τσουρουφλησε ο ατμός καθως η γλήνα καιγοταν και έσκασαν απο την φωτιά οι ρίζες του"


εδώ ο Όμηρος μιλάει για βλέφαρα και απο τις δυο πλευρές αλλά κυρίως για δύο φρύδια, "οφρυας" είναι τα φρύδια σε πληθυντικό αριθμό, και επειδή δεν γίνεται να έχει ένα μάτι δυο φρύδια μάλλον ο Πολύφημος είχε δυο μάτια...
Αν οι συγκεκριμένοι Κύκλωπες δεν ήταν ίδιοι με τους Κυκλωπες της Θεογονίας του Ησίοδου με το ένα μάτι στο μέτωπο ποιοι μπορεί να ήταν και γιατί να είχαν το ίδιο όνομα?
Μήπως δεν ήταν ίδιοι με αυτούς της Θεογονίας αλλά ονομάστηκαν έτσι διότι επόπτευαν κυκλικά μια περιοχή; (κυκλ-ωψ)


(Περιοδικό "Ελληνόραμα") - BIΣΑΛΤΗΣ/visaltis.blogspot

ΑΡΗΣ ΠΟΥΛΙΑΝΟΣ-Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΝΘΡΩΠΟΥ - Ο ΤΟΤΕ ΥΠΠΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ!

Διαβάστε τι γράφει ο Dr Καθηγητής Άρης Πουλιανός, Μέλος του Μονίμου Διεθνούς ΙνστιτούτουΑνθρωπολογικών και Εθνολογικών Επιστημών της UNESCO. (μπορείτε να το διαβάσετε εκτενώς εδώ)

Σήμερα πρωτοστατεί του πολέμου εναντίον μου ο Υπουργός Πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος, με τον Διευθυντή Αρχαιοτήτων του Υπουργείου του Ι. Τζεδάκι με τον οποίο βρισκόμασταν στα δικαστήρια για την φυγάδευση στο εξωτερικό του Μινωικού μικροκεφάλου της Ζάκρου, σπανιωτάτου ευρήματος και σοβαρού αποδεικτικού στοιχείου για την καταγωγή των Κρητών. Ευρήματος του οποίου τελικά, παρόλη την ύποπτη αδιαφορία επί εικοσηπενταετία των υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού με τις ενέργειες μας, τόσο τις δικές μου όσο και του "Αδέσμευτου", επέστρεψε στην Ελλάδα πριν από λίγο καιρό.

Κατά την πρόσφατη απογραφή και επεισοδιακή εγκατάσταση μας, ενώπιον Δικαστικών Αρχών, διαπιστώθηκε η απώλεια του δεξιού μοιριαίου οστού του Αρχανθρώπου, καθώς και ενός κιβωτίου με στάχτη της αρχαιότερης μέχρι σήμερα φωτιάς στη γη μας, ηλικίας πλέον του ενός εκατομμυρίου χρόνων, με σκοπό τον κλονισμό του αποτελέσματος των ερευνών μας.

Ευρήματα τέτοιας τεράστιας Επιστημονικής αξίας αν βρισκόταν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της γης, όχι μόνο τα πανεπιστήμια, αλλά και οι κυβερνήσεις και οι λαοί θα επεδίωκαν με πάθος την διεθνή αξιοποίηση τους. Γιατί στην Ελλάδα συμβαίνει το εντελώς αντίθετο;

Γιατί ο Υπουργός Πολιτισμού όχι μόνο τους καλύπτει αλλά δίνει ρητή εντολή στον Νομάρχη Χαλκιδικής Β. Βασιλάκη (κατά δήλωση του), να εκτελέσει κατεπειγόντως άμεση σφράγιση του Σπηλαίου και του Μουσείου, και να μην με αφήσει ούτε δευτερόλεπτο να πλησιάσω τα δικά μου ευρήματα;
Τι φοβούνται τόσο απεγνωσμένα ώστε να βάλουν ολόκληρη την εκτελεστική εξουσία όχι μόνο να παρεμποδίσει την εκτέλεση των Δικαστικών Αποφάσεων αλλά και να μου επιτεθούν με τραμπούκους για να με εξουδετερώσουν άμεσα σαν επικεφαλή των ανασκαφών και του Μουσείου; Τι προσπαθούν να καλύψουν;

Τι ήθελε νύχτα στις 14/2//97 ο καθηγητής κ. Κουφός μέσα στο σφραγισμένο Μουσείο με τους συνεργάτες του, ενώ εκκρεμούσε Δικαστική Απόφαση;
Ο ερευνητής - παλαιοανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός καταρίπτει όλα τα παραμύθια του Σιωνισμού κόντρα στο ανθελληνικό κατεστημένο .... Δείτε τα παρακάτω videos.


http://www.youtube.com/watch?v=JauUtV2MBzQ&feature=player_embedded 


http://www.youtube.com/watch?v=-sHf-8YiDZs&feature=player_embedded




Πηγή
http://hellenicrevenge.blogspot.com/2010/06/blog-post_5206.html

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Μινωική τοιχογραφία στη Χαναάν...!

Και πολλά άλλα ευρήματα αιγαιακού πολιτισμού τής β΄ χιλιετίας π.Χ.
Τα υπολείμματα μιάς μινωικού τύπου τοιχογραφίας με χαρακτηριστικό μπλε φόντο -πρώτη τού είδους της, που βρέθηκε ποτέ στο Ισραήλ- ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια πρόσφατων ανασκαφών στο Tελ Kάμπρι. Η τοιχογραφία αυτή σχετίζεται με άλλες αιγαιακού τύπου τοιχογραφίες, οι οποίες είχαν ανακαλυφθεί σε παλαιότερες ανασκαφές στο χαναανίτικο παλάτι στο Kάμπρι.
«Ήταν, χωρίς αμφιβολία, μία συνειδητή απόφαση αυτών, που κυβερνούσαν την πόλη, οι οποίοι επιθυμούσαν να σχετίζονται με τον μεσογειακό πολιτισμό κι όχι να υιοθετούν τη συριακή ή τη μεσοποτάμια τεχνοτροπία στην Τέχνη, όπως έκαναν άλλες πόλεις τής Χαναάν. Οι κάτοικοι τής Χαναάν ζούσαν στις ανατολικές ακτές τής Μεσογείου και ήθελαν να νιώθουν Ευρωπαίοι» εξηγεί ο δρ Ασάφ Γιασούρ - Λαντάου τού Πανεπιστημίου τής Χάιφα, ο οποίος διηύθυνε τις ανασκαφές.
Τα υπολείμματα τής πόλης τής Χαναάν από τη Μέση Εποχή τού Χαλκού (2.000 - 1.550 π.χ.) εκτίθενται στο Τελ Κάμπρι, δίπλα στο Kιμπούτζ, κοντά στην πόλη Nαχαρίγια. Ένα παλάτι φτιαγμένο για τούς κυβερνήτες τής πόλης δεσπόζει στο κέντρο της. Πρόκειται για την πλέον σημαντική πόλη εκείνης της περιόδου στη Δυτική Γαλιλαία. Οι ανασκαφές άρχισαν το 1986 υπό τη διεύθυνση τού καθηγητή Ααρόν Κεμπίνσκυ και σταμάτησαν το 1993. Τα τελευταία χρόνια οι ανασκαφές ξανάρχισαν από ομάδες υπό την διεύθυνση των καθηγητών δρ Γιασούρ - Λαντάου τού Ινστιτούτου Ναυτιλιακών Μελετών Λεόν Ρεκανάτι τού πανεπιστημίου τής Χάιφα και δρ Έρικ Κλάϊν τού πανεπιστημίου Τζόρτζ Ουάσιγκτον.
Το Τελ Κάμπρι είναι μοναδικό, γιατί μετά την ερήμωση τής αρχαίας πόλης, καμμία άλλη πόλη δεν χτίστηκε στα ερείπιά της. Γι αυτό είναι η μοναδική πόλη τής Χαναάν, που μπόρεσαν να ανασκάψουν στο σύνολό της. Επίσης, το επιφανείας 10 - 15 στρεμμάτων παλάτι είναι το μοναδικό παλάτι αυτής τής περιόδου, που μπορεί να ανασκαφεί πλήρως. «Η διατήρηση τής πόλης μάς επιτρέπει να αποκτήσουμε μία πλήρη εικόνα τής πολιτικής και κοινωνικής ζωής τής χαναανίτικης περιόδου. Μπορούμε να καταλάβουμε εάν είχε ή όχι μία κεντρική διοίκηση, εάν εισέπρατταν φόρους, ποιά είδη αγροτικής παραγωγής υπήρχαν και πώς διεξαγόταν η πολιτική εκείνον τον καιρό», εξηγεί ο δρ Γιασούρ - Λάνταου.
Οι πρόσφατες ανασκαφές επέτρεψαν στους ερευνητές να βγαλουν συμπεράσματα για τις πολιτιστικές επιλογές αυτών, που κυβερνούσαν την πόλη. Κατά την διάρκεια ανασκαφών στο Tελ Χάζορ στη βόρεια Γαλιλαία, τη μεγαλύτερη πόλη τής Χαναάν εκείνης τής περιόδου, έχουν ανακαλυφθεί πολλά υπολείμματα έργων γλυπτικής συριακής και μεσοποτάμιας τεχνοτροπίας. Τέτοια τεχνοτροπία δεν παρατηρείται στο Τελ Κάμπρι.
Μέχρι σήμερα, τα υπολείμματα μιάς τοιχογραφίας -ίδιας τεχνοτροπίας με τη Θήρα- που είχε ανακαλυφθεί στο Tελ Κάμπρι σε προηγούμενη ανασκαφή, θα μπορούσε να έχει θεωρηθεί ως μεμονωμένο εύρημα. Όμως, τα ευρήματα συμπληρωματικών ανασκαφών ενισχύουν την εικασία, πως αυτή ήταν μία πόλη, που όχι μόνο είχε εμπορικές σχέσεις με μεσογειακά βασίλεια, αλλά επίσης προτιμούσε να σχετίζεται και πολιτιστικά με αυτά. «Παρ΄ όλο που το Χάζορ διατηρούσε εμπορικές και πολιτισμικές σχέσεις με τη Συρία και την Μεσοποταμία, οι κυβερνήτες τής πόλης τού Τελ Κάμπρι συνειδητά επέλεξαν την μεσογειακή εναλλακτική των αιγαιακών πολιτισμών, οι οποίοι αδιαμφισβήτητα έδειχναν πιο εξωτικοί στους ντόπιους κατοίκους», εξηγεί ο δρ Γιασούρ - Λάνταου.
Συμπληρωματικά ευρήματα κατά την διάρκεια τής προηγούμενης περιόδου ανασκαφών φωτίζουν άλλες γωνίες τής καθημερινής ζωής στην πόλη αυτή τής Χαναάν. Οι ερευνητές ανακάλυψαν, πως οι κυβερνήτες κατάσχεσαν ιδιωτικές εκτάσεις, για να κτίσουν το παλάτι κι ένα τελετουργικό μονοπάτι γύρω από αυτό. Οι ερευνητές επίσης, άρχισαν να ανασκάβουν ένα διάδρομο, που είχε ανακαλυφθεί τον προηγούμενο χρόνο και βρήκαν δεκάδες πήλινα αγγεία, όπως αποθηκευτικά βάζα, κύπελα, ρηχά μπωλ και κανάτες. Ο διάδρομος, ο οποίος πιθανά χρησίμευε ως αποθηκευτικός χώρος, κλείστηκε από τους αρχαίους κατοίκους, γι΄ αυτό διατηρήθηκαν υπολείμματα ουσιών σε αυτά τα πήλινα δοχεία, καθώς και πολλά κόκαλα ζώων. «Στείλαμε τα κόκαλα και τα υπολείμματα των ουσιών προς εξέταση και σύντομα θα γνωρίζουμε περισσότερα για την διατροφή τους εκείνη την εποχή και σε αυτή την συγκεκριμένη περιοχή», πρόσθεσε ο δρ Γιασούρ - Λάνταου.
[ Το παραπάνω κείμενο αποτελεί μετάφραση Δελτίου Τύπου τού πανεπιστημίου τής Χάιφα.]
Μετάφραση - επιμέλεια: Ευγενία Φυλακτού
http://freeinquiry.gr/webfiles/pro.php?id=1429
Πηγή
http://ellinikiafipnisis.blogspot.com/2010/06/blog-post_22.html
Related Posts with Thumbnails